تعویض مفصل هیپ (ران) Hip Replacement
تعریف: تعویض مفصل هیپ (ران)، تعویض کامل مفصل ران (آرتروپلاستی)، برداشتن مفصل ران (شامل طرف رانی و طرف استابولوم) و جایگزینی ان با پروتز است، تعویض کامل مفصل ران زمانی انجام میشود که مفصل با بیماری های شدیدی درگیر شده و باعث ایجاد درد و اختلال عملکرد واضیح در مفعصل میشود. تعویض نسبی مفصل ران فقط جایگزینی سر استخوان ران با پروتز را شامل میشود و زمانی انجام میشود که فقط یک قسمت از مفصل درگیر و آسیب دیده است.
اندیکانسیون ها
تعویض کامل مفصل ران
ه استئوآرتریت
آرتریت روماتوئید
اسپوندیلیت آنکیلوزان (پیماری ماری - استرامپل)" بیماری لگا کلایو پرتز تومورهای استخوانی خوش خیم و بدخیم ترومای شدید در مفصل ران بیماری های مادرزادی مفصل هیپ نکروز آواسکولار
تخویشس نسبی مفصل ران
• نکروز آواسکولار سر استخوان ران ناشی از استروئید درمانی سیستمیک، آنمی داسی شکل و سوم مصرف الکل به شکستگی سر استخوان ران
آموزش های قبل از پروسیجر
ه توضیحات پزشک در مورد پروسیجر و علت آن را مرور کنید.
به بیمار را تشویق کنید تا در مورد ترس ها و اضطراب هایش گفتگو کند و سؤالات خود
را بپرسد.
مروری بر عراقبتهای قبل از پروسیجر برای بیمار توضیح دهید که در روز عمل جراحی یا شب قبل از جراحی در بیمارستان
• • .پذیرش شده و برای ۳ تا ۵ روز در بیمارستان می ماند برای بیمار توضیح دهید که انتی بیوتیکهای وریدی ممکن است قبل از جراحی شروع شده و در طول جراحی و ۳ تا ۵ روز بعد از آن ادامه می یابد، پروسیجرهای روتین قبل از جراحی را مرور کنید. بررسیهای مربوط به خون و مطالعات رادیولوژیک، گروه های خونی و کراسی مچ، عکس قفسه ی نسبنه، الکتروکاردیوگرام آماده کردن خون اتولوگ جهت ترانسفوزیون بعد از عمل جراحی NP0 نگه داشتن بیمار از نیمه شب قبل از عمل آمادهسازی روده به وسیله ی انجام انما شب قبل از عمل دوش گرفتن شب قبل از عمل آمادهسازی پوست: شستشو با صابونهای آنتی باکتریال و تراشیدن ناحیه عمل برای بیمار توضیح دهید که به منظور تعیین اندازه پروتز از مفصل ران گرافی تهیه شده و اندازهگیری می شود.
مروری بر مراقبتهای بعد از پروسیجر ه در مورد اهمیت ورزش صحبت کرده و آنها را برای انجام صحیح به بیمار آموزش
دهید، شامل : تا سرفه کردن و تنفس تعمیق هم ورزش های پا (خم کردن پا به سمت بالا و خم کردن پا به سمت پایین)
بنا l. Marie-Striumpell Diseas 2. Legg-Clave-Per the 8 Disease
در انقباضات عضلات شکمی، گلوتئال و مجموعه ی عضلات چهار سر ن، ورزشهای دامنه خرکتی مفاصل غیرمبتلا ن" به بیمار جهت استفاده از وسایل کمکی در جابجایی (شامل: چوب زیربغل، عصا
و واکر) آموزش دهید. به پیعار بگویید گاه ۲۴ ساعت اول باید ل)NP باشد و در ابتدا آب را به صورت جرتعه جرعه نوشیده و در صورت تحمل رژیم معمولی شروع می شود، به بیمار بگویید که جهت جلوگیری از تشکیل لخته از داروهای آنتی کواگولانت و یا درمان فشردن پاها استفاده می شود. به بیمار توضیح دهید که یک لولهای تخلیه به منظور خارج کردن خون و ترشحات اطراف زخم در محل عمل قرار داده می شود. به بیمار بگویید که جورابهای ضدامبولی برایش استفاده خواهد شد. بیمار را آگاه کنید که برای ۲۴ تا ۴۸ ساعت اول پس از عمل باید در تخت استراحت گند و سپس در صورت تجویز پزشک بیمار می تواند به کمک یکی از وسایل گم گ حرکتی برخیزد، اهمیت حفظ وضعیت بدنی پس از عمل و اجتناب از خم کردن مفصل ران بیش از ۹۰ درجه به دلیل احتمال دررفتگی پروتز را برای بیمار تشریح کنید. استفاده از ابزارهای حرکتی انفعالی مداوم از بی حرکت کننده های زانو برای جلوگیری از خم شدن مفصل هیپ - زانو استفاده
از بالش های دور کننده به منظور دور نگه داشتن پاها از یکدیگر و جلوگیری از چرخش هیپ به داخل (چرخش داخلی) و فلکسیون زیاد آن استفاده کنید. توضیح دهید که جهت افزایش قدرت عضلات اطراف مفعسل ران جدید و بسیه دست آوردن مجدد دامنهای حرکتی و راه افتادن، فیزیوتراپی شروع خواهد شد.
عوارضس
دررفتگی پروتز انتلکتاز
پسومی بی
خونریزی
ترومبوز وریدهای عمقی (DVT). ترومبوامبولی تشکیل استخوان در جای نامناسب متلا در فضای اطراف پروتز اختلال تعصبی - غروقی
درد ناتوان کننده
شل شدن پیوند (پروتز کاشته شده)
فاق مراقبت در منزل اطلاعات ععمومی
آموزش های کتبی و شفاهی به بیمار و مراقبت دهنده بدهید و برای آنها نام و شماره تلفن پزشک و یا پر ستار را نیز فراهم کنید تا در صورت بروز هرگونه سؤال تماس بگیرند.
هر یک از توضیحات در مورد پروسیجر و مراقبتهای پیگیری خاص پس از آن را
مرور کنید.
مراقیت از زخم و برش جراحی
• نحوه ی مراقبت صحیح از زخم و برشی جراحی را شرح داده و روش انجام آن را برای بیمار نشان دهید. محل انسزیون باید تمیز و خشک نگه داشته شود. بعد از ۱۴- ۱۰ روز بخیهها توسط جراح کشیده می شوند.
علایم هشدار دهنده = هشحدار برای بیمار توضیح دهید که در صورت مشاهده که علایم اختلال عصبی،
عفونت و امیولی سریعا به مرکز درمانی مراجعه کند.
به علایم و شکایاتی را که باید به پزشک و پرستار گزارش شود، مرور کنید. 3: عقونت: تب، لرز، قرمزی، تورم، ترشح از محل زخم جراحی، درد مبهم عمقی
در ناحیه تعمل ترومبوز وریدهای عمقی : درد و سوزش در ناحیه پشت ساق پا، قرمزی و تورم در طول مسیر وریدها اختلال عصبی - عروقی: فقدان ختس یا حرکت در پا یا ساق پای مبتلا؛ سردی، رنگپریدگی، کرختی و بیحسی و گزگز در اندام مبتلا امبولی ریوی: کوتاهی ناگهانی تنفس، دیسپنه، افزایش زیت قلبه درد قفسه یا سینه در رفتن پروتز از جای خود: افزایش درد، کوتاهی پا، ناتوانی در حرکت دادن پا و چرخش غیرطبیعی هیپ به داخل یا خارج
آموزشهای ویژه ه به بیمار توصیه کنید تا ابزارهای لازم برای محدود کردن خم شنان مفصل ران (نوالت فرنگی، صندلی خمام و نسا کاهای دسته بلند) را تهیه نماید. بیمار را به یک فروشگاه لوازم پزشکی برای خرید یا کرایه وسایل لازم ارجاع دهید. برای بیمار توضیح دهید که باید از اعمال فشار بیش از حد روی مفصل ران خودداری کند و همچنین باید ابتدا از واکر، سپس چوب زیربغل و بعد از آن عصا استفاده کند تا زمانی که کاملاً بهبود یابد. بر اهمیت شرکت در برنامه فیزیوتراپی جهت به دست آوردن مجدد قدرت عضلانی و اطمینان از قدرت کافی اندام های فوقانی برای خرکت کردن با واکر، چوب زیریغل و عصا تأکید کنید.
داروها
• هدف به مقداز زمان و زوش مصرف هر یک از داروهای تجویز شده و عوارض جانبی را که باید به پزشک یا پرستار گزارش شود، توضیح دهید،
فعالیت
به بیمار را تشویق گنید با توجه به شغل، تفریحات و فعالیت هایش، در مورد توانایی ها و محدودیتهای خود صحبت کند. به طور مثال بازی تنیس و اسکی به آنها توصیه
نمی شود، در حالی که ممکن است به آنها اجازه ی شنا و گلف داده شود. فعالیتها و محدودیتهای لازم برای جلوگیری از شل شدن و جابجایی پروتز را شرح دهشیله پرهیز از روی هم انداختن ساقها یا مچ ها هنگام ایستادن، نشستن یا دراز کشیدن باز کردن پاها به اندازهای ۶ اینچ از یکدیگر هنگام نشستن قرار دادن زانوها پایین تر از مفصل ران هنگام نشستن، نشستن روی یک بالش برای بالا قرار دادن مفاصل ران، پرهیز از خم شدن از ناحیه ی کمر و استفاده از پاشنهکش دسته بلند برای کمک به پوشیدن کفش ها و جورابهها پرهیز از رانندگی تقریباً به مدت ۸-۶ هفته تا زمانی گه پزشک اجازه ی آن را بدهد. در صورتی که فرد تهویفر هیپپا سمت راست را انجام داده است، تقریباً به مدت ۳ ماه اجازه رانندگی ندارد. به بیمار توصیه کنید که در هنگام خوابیدن، به پشت بخوابد و پاها را به میزان کمی دور از هم قرار دهد و در صورت خوابیدن به پهلوها بالشی بین پاهایش قرار دهد. به بیمار پیشنهاد کنید که حداقل به مدت ۳ ماه بر روی صندلیهای دسته دار بنشیند و از نشستن بر روی صندلیهای کوتاه و صندلیهای تاشو خودداری کند. احتیاطهای ایمنی که باید در منزل رعایت شود را برای بیمار شرح دهید. نه از نرده کنار پله ها استفاده کنید. کفشهای پاشنه کوتاه بپوشید. در داخل حمام صندلی جهت نشستن و میله های مخصوص جهت گرفتن انها قرار دهید و صندلی توالت خود را بالاتر آورید. مطمئن شوید که کف اتاق تعاری از وسایلی است که می توانند منجر به سقوط شوند (از قبیل قالیچهها، سیمهای الکتریکی، ریخت و پاش های کف اتاق). از جارو کردن کف اتاق پرهیز کنید. وسایل داخل منزل به گونه ای قرار گیرند که رفتوآمد با واکر و یا عصا در بین آنها راخمت باشد. در مورد محدودیت های انداختن وزن روی مفصل مبتلا صحیت کنید. این محدودیتها توسط پزشک به جهت نوع جراحی و نوع پروتز تعیین می شود: به جایگزینی مفصل بدون سیمان: به مدت ۶ هفته از چوب زیربغل استفاده کرده و وزن خود را روی مفصل تیندازید و سپس به تدریج از عصا و واکر استفاده کرده و وزن خود را ظرف ۱۲ هفته به طور کامل بر روی مفصل بیندازید. جایگزینی مفصل با سیمان: از عصا و واکر استفاده کرده و افسالاختن وزن روی مفصل مانعی ندارد.
رژیم غذایی ه به منظور تسریع روند بهبودی و جلوگیری از یبوست، بیمار را تشویق کنید تا رژیم غذایی پر پروتئین، پرفیبر و پرویتامین مصرف کند. بیمار باید مایعات به میزان فراوان بنوشد و مصرف الکل و کافئین را محدود کند.
مراقبت از اقتراک مدسن
• میزان توانایی بیمار جهت انجام فعالیتهای روزانه زندگی، تحرک، سطح هوشیاری،
خلق و حافظه او را بررسی کنید. بیمار را از نظر بینایی و تعادل ضعیف بررسی کنید و مطمئن شوید که بیمار از وسایل کمکی مثل عصا، چوبی زیربغل و واکر جهت حفظ تعادل استفاده نموده و جهت اصلاح بینایی اقدام می کند. اگر بیمار تنها زندگی می کند، در مورد نیاز به مراقبتهای وسیع بعد از جراحی با وی صحبت کنید و توضیح دهید که این مسئله موقتی خواهد بود تا زمانی که بیمار قادر به حرکت و انجام فعالیتهای روزانه زندگی خود بدون ترس از آسیب باشد.
• از امنیت محیط منزل جهت پیشگیری از افتادن مطمئن باشید.
• مراشیدنت هلای روانی - اجتماعی و پاسخ های جسمی و عاطفی بیمار به جراحی را بررسی کنید. در مورد تغییر در تصویر ذهنی بیمار صحبت کرده و در صورت لزوم، بیمار را جهت مشاوره ارجاع دهید. بیمار را جهت به دست آوردن مجدد استقلال و کنترل خود، به فیزیوتراپ و کاردرمان ارجاع دهید.
مراقبتهای پیگیری ه بر اهمیت ویزیتهای منظم و پیگیر با پزشک و فیزیوتراپ تا به دست آوردن بهبودی کامل تأکید کنید و مطمئن شوید که بیمار نام و شماره تلفنهای ضروری را دارد.
ارجاعات
• در صورت نیاز، امکان مراجعه ی بیمار جهت دریافت خدمات مراقبت بهداشتی در منزل، تسهیلات پرستاری مجرب و مددکاری اجتماعی پزشکی را فراهم کنید.
Hyperparathyroidism
پاراتیروئید است. ترشح بیش از اندازه هورمون پاراتیروئید باعث افزایش در میزان کلسیم شده که این مقدار با ترشح کلیوی (دفع کلیوی) و برداشت کلسیم توسط استخوان ها و بافتهای نرم قابل کنترل نیست. هیپرپاراتیروئیدیسم در زنان بعد از یائسگی شایع بوده و به انواع اولیه و ثانویه طبقه بندی می شود.
علل و عوامل مؤثر به هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه: ۸۰٪ یک غده و ۱۰٪ چند غده، کار سینومای نادر
o آدنوم پاراتیروئید o هیپرپلازی سلولی هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه:
ریکتز (راشیتیسم) نارسایی مزمن کلیوی استئومالاسی (نرمی استخوان) مصرف بیش از حد داروها: دیورتیکهای تیازیدی، مکملهای کلسیمی
علایم و شکایات پرادراری، پرنوشی، سنگهای کلیوی درد شکمی، یبوست، تهوع، بیاشتهایی شکستگی دندهها و مهره درد پشت و مفاصل افسردگی، پارانویا، خلق متغیر ضعف و اتروفی عضلانی
عوارضس آریتمیهای قلبی، نارسایی قلبی زخم های معدی عشکلات اسکلانی نیز شکستگی های پاتولوژیک اختلال کلیوی نی سنگ های کلیوی نه عفونت دستگاه ادراری نت نارسایی کلیوی
= پانکراتیت (التهاب پانکراس)
بهت! کما
EH عوار فرا خطرناک: شکستگیهای پاتولوژیک
با هشدار: بالا رفتن سطح کلسیم شایع و خطرناک است.
تستهای تشفیصی به هر یک از پروسیجرها، هدف به احساس طبیعی احتمالی و مراقبته های قبل و بعد از
پروسیجر را شرح دهید. نام تستهای آزمایشگاهی 3- کلسیم کل سرم: بیشتر از mg/dl ۱۱ (میزان بیش از mg/dl ۱۶ تهدیدکننده
زندگی است.) 1. کلسیم یونیزه: افزایش یافته ل: هورمون پاراتیروئید سرم: افزایش یافته با هورمون پاراتیروئید اولیه L فسفر پلاسما: در نوع اولیه کاهش و در نوع ثانویه افزایش دارد. اسکن تراکم استخوان: جهت ارزیابی میزان بافت استخوانی و خطر شکستگی ها کلسیم ادرار ۲۴ ساعته: افزایش یافته الکتروکاردیوگرام: برای تعیین اختلالات ریتمی مثل کوتاه شدن فاصله QT
ندر عمان
قلبی
• درمان: در مواردی که ریسک جراحی ضعیف است و یا بیماری خیلی شدیذ نیست. 8 هیدراسیون: روزانه ۲ تا ۳ لیتر جهت افزایش دفع کلیوی کلسیم 9 رژیم کم کلسیم و پرسدیم
داروها از: دیورتیکهای قوس هنله: برای کاهش دادن سطوح سرمی کلسیم * فسفاته ها، کلسی تونین متیرامایسین و اتید رونات: بسرای جلوگیری از بازجذب
استخوانی ت: انتاگونیستهای هورمون پاراتیروئید: تحت تحقیق است.
جراحی
• پاراتیروئیدکتومی: در صورتی گه منعی وجود نداشته باشد. این روش درمانی انتخابی ترجیح داده می شود.
فقهٔ مراقیت در منزل اطلاعات عمومی ه آموزشی های کتبی و شفاهی به بیمار و مراقبت دهنده بدهید و برای آنها نام و شماره
تلفن پزشک یا پر ستار را فراهم کنید تا در صورت بروز هرگونه سؤال تماس بگیرند. به بیماری هایپرپاراتیروئید (پرکاری غده ی پاراتیروئید) شامل علل خاص، عوامل مؤثر و
عود علایم هیپرکلسمی را برای بیمار توضیح دهید،
علایم ششدار دهنده به علایم و شکایاتی را که باید به پزشک و پرستار گزارش شود، مرور کنید.
را مشکلات معده ای: تهوع، استفراغ، درد شکمی نیز مشکلات عضلانی - اسکلتی: تتانی، حساسیت استخوان در لمس، درد مشکلات کلیوی: کاهش برونده ادراری، هماچوری، سوزش ادرار، درد پهلو، سنگهای کلیوی
آموزش های ویژه به در صورت نیاز به بیمار توصیه کنید تا از ابزارهای کمکی برای حرکت (واکر، چوب
دستی) استقاده کند. در صورت نیاز کنترل درد را برای بیمار شرح دهید. ۵: چگونگی تعیین میزان درد بر روی یک مقیاس و توصیف درد به منظور پایش
بهتر درد و اثربخشی ضددردها را به بیمار یاد دهید. بیمار را تشویق کنید تا داروهای ضددرد را طبق برنامه و نیاز خود مصرف کند. به بیمار کمک کنید تا به جای وابسته شدن به داروهای ضددرد برنامهای برای استفاده از روش های جایگزین تسکین درد به وجود آورد.
داروها ه هدف، مقدار، زمان و روش مصرفا هر یک از داروهای تجویز شده و عوارض جانبی
را که باید به پزشک یا پرستار گزارش شود، توضیح دهید. ضرورت پرهیز از مصرف داروهای بدون نسخه ای OTC که حاوی کلسیم است، مثل آنتی اسیدها را برای بیمار توضیح دهید. به بیمار توصیه کنید که از انجام انما و نیز مصرفی ملین ها و دیورتیکهای تیازیدی خودداری کند.
بیمار را تشویق کنید با توجه به شغل، تفریحات و فعالیتهایش، در مورد توانایی ها و محدودیته های خود صحتبت کند. اهمیت خفظ بدن در راستای صحیح و نیاز به افزایش تدریجی فعالیت براساس تحمل شخصی را برای بیمار شرح دهید. در صورتی که بیمار شکستگی های پاتولوژیک داشته است، به مراقبت دهنده بیمار توصیه کنید تا شار خرکت کردن و جابجا شلن از تخت تا به صندلی به بیمار کمک کند. اقدامات ایمنی برای جلوگیری از صدمه و تصادف را شرع دهید. به بیمار بگویید که به منظور کاهش درد و جلوگیری از صدمه ی بیشتر شکستگی پاتولوژیک) هنگام سرفه کردن و چرخیدن دندههایش را ثابت کند. در صورتی که ضرورت دارده اندازه گیری برونده ادراری و صسافت کردن ادرار برای سنگهای کلیوی را به بیمار آموزش دهید.
رژیم غذایی
• در صورتی که ممنوعیتی وجود ندارد، اهمیت مصرف کافی مایعات (۳۰۰۰ml/day) به منظور کاهش کلسیم سرمی را برای بیمار توضیح دهید. اموزش هایی در رابطه با رژیم غذایی کم کلسیم، کم ویتامین D و پرفیبر و پرسذیم به بیمار بدهید.
مراقبت از افراد مسن
خانواده و مراقبین بیمار باید بدانند که علایم در افراد مسن (مثل خستگی، کاهش ظرفیت هوشیاری، یبوست و هایپرتانسیون) ممکن است مبهم و غیراختصاصی باشد. در مورد اهمیت اندازه گیری میزان مایعات خورده شده و برونده ادراری صحبت کنید، زیرا ممکن است حجتمام زیاد مایعات به عنوان درمان داده شود و بیمار علایمی مثل کوتاهی تنفس، افزایش وزن و تورم پاها را گزارش کند. در مورد ضرورت ایجاد امنیت در زمان انجام فعالیت های روزانه زندگی جهت اجتناب از افتادن و آسیب به استخوان صحبت کنید.
مراقبت های پیگیری
• بر اهمیت ویزیتهای منظم و پیگیر تأکید کنید و مطمئن شوید که بیمار نام و شماره تلفن های ضروری را دارد.
