کوری

Blindness(visual Impainment کوری (نقص بینایی)                                                    (

تعریف : کاهش حدت بینایی که میزان آن از بینایی کم تا کوری کامل است و ممکن است یک چشم یا هر دو را درگیر کند. انواع کوری شامل کوررنگی (ناتوانی در تشخیص رنگ ها)، کوری لگال (حداکثر حدت ۲۰۰/ ۲۰ با بیشترین اصلاح و یا کاهش میدان بینایی به میزان ۲۰ درجه (مقدار طبیعی آن ۱۸۰ درجه است) فقدان دید محیطی و فقدان دید مرکزی است.

علل و عوامل مساعد کنند۵

  • جداشدگی شبکیه / دژنراسیون شبکیه
  • گلوکوم
  • کاتاراکت
  • آمبلیوپیا [1] (نقص در بینایی به عللی غیر از نقص عضوی)
  • دیابت
  • سکته
  • اتوریسم
  • تومور مغز
  • جذام
  • تخریب ماکولا
  • بیماری قرنیه
  • تروما
  • انکوسرسیازیس [2] (کوری رودخانه که به وسیله ی نیش مگس سیاه ایجاد می شود)
  • تراخم (کونژکتیویت مزمن )
  • گزروفتالمیا (خشکی چشم) (کونژکتیویت همراه با آتروفی و بدون ریزش مایع که تولید خشکی غیرطبیعی و حالت کوری کرهی چشم میکند و ناشی از نارسایی ویتامین A است.)
  • ویروس هرپس سیمپلکس

علایم و نشانه ها

  • پیگیری علایم و نشانه ها جهت ارزیابی پیشگیری از فقدان بینایی دایمی لازم است.
    • تاری دید
    • دویینی
    • درد چشم
    • قرمزی چشم
    • چشم آسیب دیده
    • فشار در چشم
    • اجسام شناور (نقاط، رشته ها، خطوط)
    • حرکت غیرارادی چشم
    • انحراف چشم
    • برق زدن یا خطوط نورانی
    • هاله ها (اشعه ها و یا دایره های رنگی در اطراف نور)
    • تاری و وضوح بینایی به طور متناوب
    •  فقدان ناگهانی بینایی
    • فقدان دید از کناره ها
    • خروج ترشحات، کراست [3] ، افزایش اشک
    • ادم در چشم، ایجاد کراست (لایه خشک)
    • بیرون زدگی یک یا هر دو چشم
    • مردمک های نامساوی

مراقبت در منزل

اطلاعات عمومی

  • آموزش های کتبی و شفاهی به بیمار و مراقبت دهنده بدهید و برای آنها نام و شماره تلفن پزشک و یا پرستار را فراهم کنید تا در صورت بروز هرگونه سؤال تماس بگیرند.
  • توضیحات پزشک در مورد نوع و علل کوری را (فرآیند بیماری یا تروما) مرور کنید. بر اهمیت مراجعه به پزشک و گزارش هرگونه تغییر وضعیت تأکید کنید.
  •  پیش آگهی بیماری را مشخص کرده و در مورد دایمی یا موقتی بودن نقص بینایی توضیح دهید.

علایم هشدار دهنده

  • علایم و نشانه هایی را که باید به پزشک یا پرستار گزارش شود، مرور کنید:
    • درد
    • خارش
    • قرمزی
    • ادم
    • ترشحات

آموزشهای ویژه

  • زمینه آموزش را فراهم کرده و به بیمار جهت توسعه مهارت های لازم برای مراقبت از خود و ارتقاء استقلال وی کمک کنید.
    • از بازوی دیگرتان به عنوان کمک جهت راه رفتن استفاده کنید.
    • نقشه و طرح مبل ها، وسایل، پله ها، درهای خروجی را در منزل مشخص نمایید تا با استفاده از راهنما و لمس بیمار حرکت نماید.
    • در هنگام راه رفتن از نرده ها و میله های کنار اتاق استفاده کنید.
    • وقتی به تنهایی راه می روید، از عصا یا چوب مخصوص قدم زدن برای شناسایی موانع استفاده کنید.
    • قبل از غذا خوردن، غذا، مایعات و قاشق و چنگال را لمس کنید.
    • صندلی و توالت را قبل از نشستن لمس نمایید.
    • لباسها و کفش ها را به صورت مناسب مرتب نمایید تا به راحتی انتخاب کنید.
    • وسایل مورد استفاده جهت هر کاری را در یک جا قرار دهید (مانند وسایل آرایش و بهداشت).
  • در مورد نحوه ی مراقبت در منزل با بیمار و مراقبت دهنده صحبت کنید و بر نیاز به پیشگیری از خطرات تأکید نمایید.
    • از تغییر مکرر دکوراسیون منزل خود داری نمایید، به ویژه بعد از این که بیمار با وسایل و تجهیزات مبلمان آشنا شد.
    • بیمار را تشویق کنید که آهسته حرکت نماید و برای شناسایی ترتیب وسایل زندگی کمک بگیرد.
    • مطمئن شوید که محیط زندگی بیمار شلوغ نیست (به عنوان مثال سیم های برق، قالیچه های اضافی در کف اتاق و اشیاء کف اتاق و پله ها).
  • بیمار را تشویق کنید که در خارج از منزل به آهستگی و با کمک، قدم بزند تا از افتادن روی زمین، پله ها، سنگریزه ها و یا مسیرهای یخ زده مصون بماند.
  •  بیمار را تشویق به مراقبت از خود کرده و در مورد مواردی که نیاز به محافظت دارد، بحث نمایید.
  • در مورد مراقبت از چشم ها آموزش دهید.
  • روش استفاده از قطره ها و پمادهای چشمی را مرور کنید.
  •  محافظت از چشمها در مقابل عفونت را تذکر دهید: تمیز نگه داشتن قطره های چشمی، استفاده از دستمال های تمیز برای تمیز کردن پلکاها، تمیز کردن چشم از داخل به خارج.

داروها

  • در مورد هدف، دوز، برنامه و روش تجویز داروها آموزش دهید و نیز موارد غیرطبیعی و عوارض جانبی را به پزشک یا پرستار گزارش دهید.
  • از استفاده از داروها، قطره ها و یا پمادهای بدون نسخه خودداری کند، مگر این که در مورد استفاده از آنها با پزشک صحبت شده باشد.

مراقبت از افراد مسن

بیمار و خانواده او باید بدانند که افزایش سن حس های دیگر بیمار مثل شنوایی و تعادل را نیز کم می کند. بنابراین این بیماران به راهنمایی و حمایت بیشتری نیاز دارند.

  • تدابیری را جهت کاهش خطر افتادن اتخاذ کنید.
  • بیمار و خانواده را آموزش دهید تا لوازم مورد نیاز را همیشه در دسترس قرار دهند.
  • فعالیت هایی را جهت بیمار فراهم کنید که حس شنوایی وی را نسبت به حس بینایی درگیر کند.

 

 

مراقبت های روانی اجتماعی

  • بیمار و خانواده ی او را در مراحل مختلف غم و اندوه (شامل مراحل انکار و شوک، عصبانیت و اعتراض کردن، مرحله جبران، فقدان ثبات و پذیرش) حمایت کنید.
  • خانواده بیمار را تشویق کنید تا هرچه سریع تر بیمار را جهت به دست اوردن زندگی مستقل کمک کنند.
  • اطلاعات لازم در مورد میزان بینایی باقی ماندهی بیمار و تغییراتی که باید در منزل انجام شود، برای آنها فراهم کنید.
  • بیمار را تشویق کنید تا جهت افزایش استقلال خود، تصمیم های در مورد روند عادی زندگی را خودش اتخاذ کند.
  • بیمار و خانواده اش باید بدانند که پیشرفت به آرامی صورت خواهد گرفت و ممکن است ناکامی ایجاد شود و بیمار در صورت لزوم و جهت حمایت بیشتر، باید از جامعه و مراکز بهداشتی کمک بگیرد.

پیگیری مراقبت

  • بر اهمیت ویزیت های پیگیر تأکید کنید و مطمئن شوید بیمار نام و شماره تلفن لازم را دارد. بیمار را تشویق کنید تا دستبند پزشکی و کارت هویت محتوی لیست دارو و تشخیص ها را داشته باشد.

ارجاعات

  • بیمار و خانواده را تشویق و کمک کنید تا سرویس ها و مراکز بهداشتی حمایت کننده در جامعه را برای نقایص بینایی شناسایی کنند، که می توانند بیمار را جهت گرفتن کتابها، وسایل مربوط به زمان و درجه حرارت، خواندن با کمک کامپیوتر، باز توانی برای کسب شغل و کسب مهارتهای جدید تشویق کنند.
  •  بیمار را به مراکز مددکاری برای دریافت کمک مالی و مراکز ارایه دهنده ی خدمات بهداشتی برای کمک در فعالیتهای زندگی روزانه ارجاع دهید.
 

[1] . Amblyopia

[2] . Onchocerciasis

[3] .crusting

پرسش و پاسخ

همه چیز در مورد پگ

از قسمت پرسش و پاسخ زیر یا از طریق پیام رسان های موجود با شماره 09120059441 میتوانید سوالات خودرا مطرح کنین

سیمرغ طب حس خوب سلامتی برای همه                                    

نظرات کاربران
ارسال نظر
امتیاز بدهید
به اين صفحه امتیاز بدهید