سندرم کارپال تانل Carpal Tunnel Syndrome
تعریف: ترکیبی از علایم اختلال عمل انگشتان، دست و مچ دست است. سندرم کارپال تانل هنگامی اتفاق میافتد که غلاف تاندونی که ساختارهای تانل مچ از ان می گذرند، ملتهب و فیبرینی شده و در نتیجه باعث تورم و فشار بر روی عصب مدیان مچ دست و درد و کرختی می شوند. سندرم کارپال تونل یکی از شایع ترین بیماری هایی صنعتی و وضعیتهای وابسته به شغل است که در زنان بین سنین ۳۰ تا ۶۰ سال مکررا اتفاق میافتد.
علل و عوامل مؤثر
- تروما و آسیب: شکستگی های مچ دست، دررفتگی، کشیدگی (ولی ممکن است بدون سابقه قبلی تروما اتفاق افتد).
- حرکات مکرر دست و مچ مثل پیچخوردگی مچ دست، چرخشی، کوفتگی، ممکن است در بعضی از شغل ها (نقاش ها، کاربران کامپیوتر و افرادی که از مته ها برای سوراخ کردن استفاده می کنند) اتفاق افتد.
- بیماریهای مزمن: آرتریت رومانوئید، نارسایی کلیه، بیماری رینود
- حاملگی: در سه ماهه آخر به علت احتباس مایعات و ادم یائسگی
علایم و نشانه ها
علایم و نشانه ها ممکن است در یک دست یا هر دو دست ظاهر شود. در هنگام صبح یا شب بدتر می شود و ممکن است بیمار را از خواب بیدار کند. ممکن است هنگامی که بیمار دستش را در یک وضعیت به خصوص، مثل هنگام رانندگی کردن یا تایپ کردن نگه دارد نیز اتفاق افتد.
- درد مخصوصا در شب، کرختی، سوزن سوزن شدن
- ضعف عضلانی
- تورم مچ دست
- کاهش قدرت چنگ زدن و عدم توانایی در مشت کردن دست
- آتروفی کف دست
- کاهش نسبی حس در انگشت شست، سبابه و میانی و نیمه رادیال انگشت حلقه
عوارض
- آتروفی و ضعف عضلانی در طولانی مدت
- گسیختگی پوشش تاندون به دلیل تزریق سهوی کورتیکواستروئیدها
تست های تشخیصی
هریک از پروسیجرها، هدف، احساس طبیعی احتمالی و مراقبتهای قبل و بعد از پروسیجر را شرح دهید.
- تستهای بررسی فشار بر عصب مدین
- علامت تانل [1] مثبت: سوزن سوزن شدن عصب مدیان با وارد کردن یک ضربه ملایم بر روی غلاف تاندون در سطح قدامی مچ دست
- تست فالن [2] مثبت: نشانه ها وقتی ظاهر می شود که ساعد در پوزیشن عمودی باشد و مچ در فالکسیون کاهل به مذرادت یک دقیقه نگه داشته شود.
- تست مثبت فشار: هنگامی که یک کاف فشار خون بر روی ساعد قرار گیرد و بیشتر از فشار سیستولیک برای ۱ تا ۲ دقیقه پمیپ شود، درد و کرختی و سوزش ایجاد می شود.
- تست های هدایت عصبی
- الکترومیوگرام: عدم تعصب دهی عضلات کف دست در قاعده ی انگشت شست را مشخص می کند،
- مطالعه سرعت هدایت عصبی: اندازه گیری سرخت جریان الکتریکی در طول عصب که ممکن است پاسخ تأخیری عصب را نشان دهد،
- گرافی ها: فشار استخوانی را در نواحی تانل نشان میدهد، احتمال شکستگی ها و آرتریت را رد می کند.
درمان
طبی
- درمان
- درمان محافظتی: ابتدا در صورت وجود علایم کمتر از ۲ ماه مورد آزمایش قرار می گیرد،
- بی حرکت کردن مچ دست، شامل:
- اسپیلنت برای تخفیف فشار و کاهش فلکسیون مچ دست
- بکارگیری یخ در سطح داخلی مچ دست
- بالا بردن دست برای کاهش ادم
- محدود کردن چرخش و پیچخوردگی مچ دست
- تغییرات محیط کار برای کاهش کشیدگی مچ دست:
- اصلاح ارتفاع صفحه کلید کامپیوتر
- بالا بردن یا پایین بردن میز کار
- اصلاح زمان تصرف شده جهت انجام کار
- داروها
- تزریق موضعی هیدروکورتیزون (به داخل غلاف تاندون)، برای کاهش دادن التهاب
- داروهای ضدالتهاب: داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی
جراحی
مراقبت در منزل
اطلاعات عمومی
- آموزش های کتبی و شفاهی به بیمار و مراقبت دهنده بدهید و برای آنها نام و شماره تلفن پزشک یا پرستار را فراهم کنید تا در صورت بروز هرگونه سؤال تماس بگیرند.
- در مورد بیماری و علتهای آن و عوامل مؤثر در ایجاد آن توضیح دهید.
- علایم و شکایاتی را که باید به پزشک و پرستار گزارش شود، مرور کنید.
- تغییرات حسی که نشان دهنده افزایش فشار بر عصب مدیان هستند.
- سوزن سوزن شدن انگشتان
- افزایش درد
- کرختی
- تغییر رنگ در انگشتان (از قبیل آبی، قرمز و سفید)
داروها
- هدف، مقدار، زمان و روش مصرف هر یک از داروهای تجویز شده و عوارض جانبی را که باید به پزشک یا پرستار گزارش شود، توضیح دهید.
فعالیت
- آموزش بیمار برای این که از فعالیتهایی (مانند عمل گرفتن، چنگ زدن دست و مچ دست) که سبب افزایش فشار به بافت های ملتهب می شود، اجتناب کند. مچ دست را در یک وضعیت طبیعی نگه دارد، از استفاده از مچ دست در یک پوزیشن خم شده یا پیچخورده یا چرخیده باید اجتناب کند و حرکات تکراری مچ دست شامل نگه داشتن یک وسیله برای دوره های طولانی مدت را به حداقل برساند.
- به بیمار توصیه کنید جهت نگهداری مچ در وضعیت طبیعی، از یک اسپیلنت استفاده کند.
- در مورد نقشی که پیشگیری در کنترل سندرم کارپال تائل دارد، توضیح دهید. اقدامات پیشگیری را مرور کنید.
- به جای انگشتهای شست و اشاره، از تمام دست و انگشتان برای گرفتن اشیاء استفاده شود، چرا که باعث فشار به مچ دست خواهد شد.
- حرکات مچ دست مثل فلکسیون باید محدود شود، زیرا سبب فشار و کشش عصب ملتهب می شود.
- به بیمار آموزش دهید که چگونه و چه موقع یک اسپیلنت مچ را برای انجام کار و یا هنگام شب به کار ببرد. توضیح دهید که هدف آن کاهش فلکسیون مچ و حرکات تکراری مچ دست است.
- محلی که بیمار می تواند اسپیلنتها را تهیه کند، معرفی نمایید.
- دستها را به صورت دورهای و متناوبا استراحت دهد.
- سرعت انجام حرکات قوی و تکراری را کاهش دهد.
- دست را بالاتر از سطح قلب برای کاهش تورم نگه دارد.
- از یخ برای کاهش تورم بر روی مچ دست استفاده کند.
- در به بیمار جهت انجام تمرینات در محدوده دامنه حرکتی آموزش داده و در مورد اهمیت حفظ قدرت و توانایی عضلات توضیح دهید.
- اگر بیمار از اسپیلنت استفاده می کند، به او گفته شود که هنگام انجام تمرینات روزانه آن را خارج کند.
درمان جایگزین
- عوامل همراه با ناخوشی بیمار را بررسی کنید. کلیه ی داروها و مکمل های غذایی و گیاهی که بیمار مصرف می کند را تعیین کنید.
- درمان های جایگزین را جهت کاهش التهاب و تسکین درد مرور کنید:
- گیاهان دارویی و ویتامین ها: ویتامین B6 و B12، اسید فولیک، اسید لیپوئیک، یام وحشی [3] (یک نوع ریشه گیاه که به عنوان سبزی مصرف می شود)
- درمان جسمی: هیدروتراپی به صورت استفاده متناوب از آب گرم و سرد که باعث کاهش التهاب و تسکین درد می شود.
- طب سوزنی جهت حفظ عملکرد عصب و تسکین درد
- درمان از طریق دستکاری در ستون مهره ای [4] که به صورت موقت باعث بهتر شدن قدرت عضلانی و دامنه حرکتی و کاهش درد می شود.
- ماساژ جهت پیشگیری و بهتر شدن علایم
مراقبت های روانی - اجتماعی
- اثرات درد مزمن را بر روی سلامتی تعاطفی بیمار بررسی کنید. بیمار را تشویق کنید تا در مورد ترس ها، نگرانی ها و ناکامیهای مربوط به درد مزمن صحبت کند،
- به بیمار کمک کنید تا رفتارهایی که منجر به بروز یسا تشدید علایم می شوند را شناسایی کند.
مراقبت های پیگیری
- بر اهمیت ویزیت های منظم و پیگیر تأکید کنید و مطمئن شوید که بیمار نام و شماره تلفن های ضروری را دارد.
