کاردیومیوپاتی اتساعی Diliated Cardiomyopathy
تعریف : کاردیومیوپاتی یک اختلال عضله قلب است که سبب اختلال در عملکرد تلمبه ای قلب میشود. کاردیومیوپاتی اتساعی یکی از شایع ترین فرم ها است که در نتیجه آسیب و تخریب فیبرهای میوکارد ایجاد میشود. قلب کروی شکل شده و حفرههای آن بزرگ و متسع می شود. این بزرگی منجر به کم شدن پمپاژ خون از قلب (کم شدن کسر تخلیه) (EF) [1] می شود.
علل و عوامل مؤثر
ایدیوپاتیک
خانوادگی
بیماری های ایمنولوژیک (بیماری روماتیسمی قلب؛ لوپوس اریتماتوز سیستمیک، اسکلرودرما)
بیماریهای متابولیک (تیروتوکسیکوز، میگزدم)
سموم (داروهای ایمنوساپرسیو، کبالت، سرب، جیوه)
تغذیه (کمبود تیامین)
رادیوتراپی (۳ ماه آخر حاملگی یا ۶ ماه بعد از زایمان)
میوکاردیت حاد
الکلیسم
بیماری شدید شریان کرونری
عوارض
ادم ریه
آریتمی ها
امبولی
شوک کاردیوژنیک
نارسایی احتقانی قلب
عوارض خطرناک: امبولی
تست های تشخیصی
به بیمار آگاهی دهید که پروسیجرهای تشخیصی نیز جهت کمک به تشخیص این بیماری ممکن است انجام شود. هریک از پروسیجرها هدف، احساس طبیعی احتمالی و مراقبته های قبل و بعد از پروسیجر را شرح دهید،
عکسبرداری قفسه سینه: برای یافتن قلب بزرگ شده
آکوکاردیوگرام: برای تعیین اندازه حفرات قلب و اختلال عملکرد قلب و بررسی عملکرد دریچه ها
مطالعات رادیونوکلوئید: برای تعیین حرکات غیر مؤثر دیوارهها و کاهش برونده قلب
کاتتریزاسیون قلبی: برای تشخیص اختلالات عملکرد قلب مثل ییماریهای شریان های کرونر، ناهنجاری های دریچه ای، یافته ها ممکن است شامل اختلال حرکت قلب، کاهش برونده قلب و افزایش فشار بطن باشد،
الکتروکاردیوگرام: برای تشخیض بزرگی عضلات قلبهه اختلالات ریتم اختلالات هدایتی و شواهدی از صدمات قلبی پیشین
درمان
طبی
درمان
اصلاح علت های زمینه ای
محدود کردن جذب مایعات به ۸ لیوان در روز
رژیم غذایی: محدود کردن سدیم (۲ گرم روزانه)
افزایش فعالیت به تدریج
ترک سیگار
اجتناب از خوردن الکل الکل وضعیت میوپاتی را بدتر می کند.)
داروها
مسدودکننده های انزیم تبدیل کننده ی انژیوتانسین : جهت کاهش کار قلب و کاهش نیاز قلب به اکسیژن
بتابلو کرها: جهت بهبود عملکرد قلب
دیژیتال: برای تقویت نیروی انقباضی عضله ی قلب و کاهش ریت قلب
دیورتیکها: جهت کمک به کلیه جهت دفع آب و نمک اضافی
مسدودکننده ی الدوسترون: بهبود عملکرد قلب و کاهش میزان مرگ
وازودیلاتورها: جهت کاهش میزان خون ورودی به قلب و کاهش کار قلب
آنتی کواگولانتها: جهت جلوگیری از تشکیل لخته (در بیمارانی که به مدت طولانی استراحت می کنند)
جراحی
پیوند قلب
مراقبت در منزل
اطلاعات عمومی
آموزش های کتبی و شفاهی به بیمار و مراقبین او بدهید و برای آنها نام و شماره تلفن پزشک یا پر ستار را فراهم کنید تا در صورت بروز هرگونه سؤال، تماس بگیرند. در مورد نوع کاردیومیوپاتی و علت های مؤثر در ایجاد آن توضیح دهید.
پیش اگهی را مرور کنید: در موارد خاص در صورت درمان صحیح پیش آگهی خوب است (در صورتی که بیمار الکل نخورد و یا از مواد سمی دور بماند).
جهت بیمارانی که از آنتی کواگولانتها استفاده می کنند، برنامه مراقبتی را مرور کنید.
جهت آگاهی از مراقبتهای ویژه در منزله مبحث نارسایی قلب را نگاه کنید.
فعالیت
ه هرگونه محدودیت تحمیلی در شیوه زندگی بیمار را توضیح دهید،
بور نیکولوز بیانس و دبور نیکول دست bivericulosil and Diworldili
تعریف: دیورتیکولوزیس، رشد کیسه های کوچک در امتداد غشای مخاطی کولون است که از طریق فتق غشای مخاطی یا زیرمخاطی در سرتاسر لایه های عضلانی رودهای بزرگ ایجاد می شود. آنها می توانند در هر جایی از طول روده ایجاد شوند، ولی محل شایع کولون سیگموئید است.
دیورتیکولیت، روند التهابی حاد است که طی ان یک دیورتیکولوم پاره شده و مواد مدفوعی به داخل آن نفوذ میکنند.
علل و عوامل مؤثر
• رژیم غذایی کم فیبر
افزایش فشار داخل کولون
ضعف دیواره های روده
علایم و نشانه ها
دیورنیکولوس
درد کرامپی شکل و تندرنس در ربع تحتانی چپ LLQ
تغییر در عملکرد روده: یبوست و به دنبال آن اسهال و افزایش نفخ
دیورتیکولیت
درد خفیف تا شدید در زیع تحتانی چپ LLQ
بی اشتهایی تهوع و استفراغ
تب
موکوس یا خون در مدفوع: دفع گاز یا مدفوع باعث کاهش درد می شود.
نفخ شکم
عوارض
پریتونیت
خونریزی
آبسه های داخل شکم
انسداد یا سوراخ شدن روده
فیستول در مثانه، واژن و یا دیواره ی شکم
عوارض خطرناک: هموراژی
تست های تشخیصی
• هر یک از پروسیجرها، هدف، احساس طبیعی احتمالی و مراقبتهای قبل و بعد از پروسیجر را شرح دهید.
انما یا مادهی حاجب محلول در آب: برای تعیین محل آبسه، فیستول و مجاری سینوسی
گرافی از شکم برای تعیین وجود هوا یا مایع آزاد، انسداد یا ایلئوس
شمارش کامل گلبولها (CBC difT): برای تشخیص وجود عفونت که با شیفت به سمت چپ مشخص میشود.
تجزیه ادرار: برای رد درگیری مثانه
توموگرافی کامپیوتری (CT Scan): برای تعیین محل دیورتیکول، آبسه ها و یا فیستول ها
ازمایشات مدفوع: برای بررسی خون مخفی
سیگموئیدسکوپی، کولونوسکوپی یا اولتراسونوگرافی؛ برای تأیید وجود دیورتیکول
باریم انما
کشت خون برای رد کردن باکتریمی
درمان
طبی
درمان
دیورتیکولوس
جایگزینی مایعات و الکترولیت ها از طریق داخل وریدی: در موارد دیورتیکولیت حاد، بیمار باید NPO باشد. هنگامی که التهاب برطرف شد، رژیم غذایی پرفیبر شروع شود.
جایگذاری لوله ی بینی - معدی : برای کاهش تهوع و استفراغ و نفخ شکم
• داروها
ملین های کلوئیدی هیدروفیلیک
درمان با سبوس
لابیورتیکولایت
مسکن ها: مپریدین داروی انتخابی است، زیرا قادر است که حرکات و اسپاسم دستگاه گوارشی را کاهش دهد.
O انتی بیوتیک ها
جراحی
لابیورتیکولایت
ه برداشتن روده با اناستوموز ه
برداشتن روده با کلوستومی موقتی (پروسیجر دو مرحله ای)
مراقبت در منزل
اطلاعات عمومی
آموزش های کتبی و شفاهی به بیمار و مراقبین او بدهید و برای آنها نام و شماره تلفن پزشک یا پرستار را فراهم کنید تا در صورت بروز هرگونه سؤال تماس بگیرند. از وسایل بصری برای کمک به آموزش بیمار استفاده کنید.
اگر بیمار یک کلوستومی موقتی دارد، مبحث استومی را نگاه کنید.
در مورد پیشرفت دیورتیکولیت و دیورتیکولوزیسی، علت ها یا عوامل مؤثر، مراقبتها و درمان آن صحبت و بحث کنید
به بیمار توضیح دهید که در دوره حاد دیورتیکولیت، هدف درمان استراحت دادن به روده و رفع التهاب و عفونت است.
علایم هشدار دهنده
هشدار: علایم و شکایتهایی را که لازم است به پزشک و پرستار گزارش شوند، مرور کنید،
درد ربع تحتانی چپ که از کرامپ متناوب تا درد شدید تفاوت می کند.
تهوع یا استفراغ
ادرار تیره بدیو، دیزوری مکرر
تغییر در عملکرد روده: یبوست به همراه اسهال
به دنبال جراحی
به عفونت زخم، تب، درد برش جراحی، قرمزی، خروج ترشحات و یا تورم
تغییر رنگ استوما از قرمز روشن طبیعی یا تحریک پوست اطراف استوما
آموزشهای ویژه
به دنبال جراحی: به بیمار در تهیه ی تجهیزات مناسب، مانند پانسمان های استریل یا وسایل استومی کمک کنید.
نحوه ی مراقبت صحیح از زخم یا استوما و تعویضس پانسمان، مثل پروسیجر، تعداد دفعات و چگونگی مشاهده زخم یا استوما را به بیمار نشان دهید،
به بیمار توصیه کنید تا از زور زدن در طی عمل دفع، یبوست، انما و ملین های قوی اجتناب کند.
بر اهمیت برقراری عادات منظم رودهای تأکید کنید.
داروها
هدف، مقدار، زمان و روش مصرف هر یک از داروهای تجویز شده و عوارض جانبی را که باید به پزشک یا پرستار گزارش شود، توضیح دهید.
به بیمار آموزش دهید تا از ملین های کلوئیدی هیدروفیل و سیوس که تجویز شده است، استفاده کند.
به بیمار جهت عدم استفاده از سایر ملین ها بدون مشورت با پزشک توصیه های لازم را بنمایید.
فعالیت
بیمار را تشویق کنید با توجه به شغل، تفریحات و فعالیت هایش، در مورد توانایی ها و محدودیت های خود صحبت کند.
به بیمار جهت ازسرگیری تدریجی فعالیتهای روزمره آموزش دهید. ضروری است که بیمار از بلند کردن اجسام سنگین بیشتر از ۱۰ پوند و کشش یا هل دادن آنها به مدت ۶ هفته برای جلوگیری از فتق اجتناب کند.
به بیمار توصیه کنید حمام رفتن و دوش گرفتن را تا زمان برداشتن درنها و بخیه ها به تاخیر بیندازد.
رژیم غذایی
در مورد رابطه بین رژیم غذایی و دیورتیکول توضیح دهید.
غذاهایی که باید خورده شود و آنهایی که باید اجتناب شود را مرور کنید،
به بیمار کمک کنید یک رژیم غذایی مناسب در منزل که شامل فیبر فراوان، میوه ها و سبزیجات و سبوس گندم باشد، مصرف کند. لیستی از غذاهای پرفیبر تهیه کنید و راه هایی برای خوش طعم شدن سبوس گندم ارایه کنید.
به بیمار اموزش دهید تا سبوس گندم را در رژیم غذایی به تدریج اضافه کند، زیرا سبوس گندم ممکن است باعث نفخ شکم شود.
توصیه به بیمار تا از وعده های غذایی سنگین، الکل و غذاهای به شدت سرد اجتناب کند.
به بیمار توصیه کنید تا مایعات به مقدار کافی بنوشد (بیشتر از ۲ تا ۳ لیتر)، مگر در مواردی که منع مصرف وجود دارد.
درمان های جایگزین
از آنجایی که برخی از درمان های جایگزین و یا مکمل ممکن است مضر بوده و با درمان های دارویی شخص تداخل داشته باشد، لازم است در مورد این درمان ها با پزشک یا پرستار مشورت شود.
به بیمار پیشنهاد کنید که برخی از گیاهان دارویی مثل دانه کتان جهت رفع یبوست مفید هستند
در مورد روش مدیریت درد (مدیتیشن مراقبه آتن آرامی، بیوفید یک، ماساژ پشت، خیال پردازی هدایت شده و مجسم کردن) بحث کنید.
مراقبت از افراد مسن
به بیمار و خانواده او بگویید که تشخیص دیورتیکولوس / دیورتیکولیت در افراد مسن مخصوصا در بیماران بی حرکت مشکل تر است.
تاریخچه استفاده از ملین ها را بررسی کنید. به بیمار و خانواده او آموزش دهید که از استعمال ملین بدون نظر خواهی از پزشک و یا پرستار خودداری کنند.
مراقبت های روانی - اجتماعی
بیمار را تشویق کنید تا در مورد اضطراب ها و نگرانی هایش در مورد بیماری مزمن، تغییر در تصویر ذهنی از خود و احساس ضعف خود صحبت کند.
به بیمار کمک کنید تا عوامل موجود در زندگی مثل رژیم غذایی و کار که ممکن است با شیوه های درمانی تداخل داشته باشد را شناسایی کند.
مراقبتهای پیگیری
• بر اهمیت ویزیتهای پیگیری منظم تأکید کنید و مطمئن شوید که بیمار نام و شماره تلفن های ضروری را دارد.
ارجاعات
• به بیمار برای مراجعه به سرویس های خدمات بهداشتی در منزل و پرستار مراقبت از استومی کمک کنید
