لارنژکتومی
تعریف: لارنژکتومی، جراحی برداشتن خنجره با استفاده از برش گردنی یا بدون استفاده از برش، به منظور درمان بدخیمیها است. انواع لارنژکتومی به کورد کتومی: خارج کردن طنابه های صوتی است.
• لارنژکتومی نسبی: برداشتن نصف یا بیشتر از حنجره 6 لارنژکتومی بالای گلوتی: استخوان هیوئید اپیگلوت و طناب های صوتی کاذب برداشته می شود، دارای تأثیر منفی بر روی بلع بیمار است. اپیگلوتیدکتومی (قطع اپیگلوت)، برداشتن طنابه های صوتی و برش لبه قدامی برداشتن عمودی نصف حنجره (همی لارنژکتومی عمودی): برداشتن یک طناب صوتی حقیقی، یک طناب صوتی کاذبه، غضروف آرتینوئید و یک تیغه غضروف تیروئید؛ بیمار با وجود خشونت تسدا قادر است که از طنابه های صوتی استفاده کند. لارنژکتومی قدامی طرفی و لارنژکتومی نسبی قدامی طرفی گسترده شکاف در حنجره و لارنژکتومی نسبی: یک طناب صوتی یرداشته می شود: و بیمار با وجود خشونت صدا، صدایی قابل استفاده دارد. لارنژکتومی کامل: شامل برداشتن حنجرهه استخوان و غضروف هیوئید، اپیگلوت، طنابینهای صوتی حقیقی و کاذبه، غضروف کریکوئید، ۲ یا ۳ حلقه از تراشه است؛ بیمار به خاطر تراکئولارنژکتومی صدایش را از دست می دهد ولی بلع طبیعی دارده پروسیجر ممکن است با برداشتن وسیع بافت گردنی انجام شود.
آموزش های قبل از پیروسیجر
به توضیح پزشک در مورد پروسیجر و علت آن را مرور کنید. بیمار را تشویق نمایید تا در مورد ترس ها و اضطرابه هایش صحبت کند و سؤالاتش را بپرسد. نیاز به رضایت آگاهانه برای جراحی و بیهوشی را شرح دهید.
مروری بر مراقبت های قبل از پروسیجر
آنتی باکتریال و محلول های ضدعفونی کننده شسته خواهد شد. تست های قبل از پروسیجر (شمارش کامل سلول های خونی [CBC و تجزیه ادرار به منظور بررسی عفونت و خونریزی) را بیان کنید. به بیمار بگویید که از نیمه شب قبل از غمل باید NPo باشد.
وسایل لازم جهت ساکشن کردن (دهان و تراشه) و مراقبت از زخم را فراهم کنید. به بیمار توضیح دهید که بعد از جراحی قادر به بلع نخواهد بود. بنابراین از طریق لولهای معده تغذیه خواشد شد که به مدت چند روز تاً زمان ترمیم گلو در محل باقی میماند. به بیمار یاد بدهید تا تغذیه ی لولهای را خودش انجام دهد. به بیمار توضیح دهید که گرچه قادر به صحبت کردن نیست، ولی به طرق گوناگون (مثل استفاده از لوج و کاغذ و خودکار، فلاش کارتها یا تخته های برقراری ارتباط ) می تواند ارتباط برقرار کند. در صورتی که لارنژکتومی کامل انجام می شود، اطلاعات لازم را جهت راه های برقراری ارتیاط فراهم کنید. برای شرح دادن و برنامه ریزی در مورد راه های دیگر برای صحبت کردن (وسایل کمکی مصنوعی مثل الکترولارنکس یا پروتزهای صوتی) بیمار باید با یک گفتاردرمان ملاقات داشته باشد.
موضوعات و ترس های مربوط به جراحی و تغییر در تصویر ذهنی را بیان کنید.
مروری بر مراقبتهای پس از پروسیجر
توضیح دهید که به منظور کاهش دادن ادم، افزایش توانایی سرفه کردن و تنفس عمیق، تسهیل ساکشن و ایجاد راحتی و آسایش، بیمار در وضعیت نیمه نشسسته قرار خواهد گرفته. توضیح دهید که از طریق لوله تراکتوستومی به بیمار تهویه مکانیکی داده خواهد شد و به طور مکرر یرای حفظ یک راه هوایی تمیز برای تنفس نساکشن انجام خواهد شلد،
اهمیت انجام سرفه و تنفس عمیق به طور مکرر را شرح دهید. استفاده از دستگاههای تنفس با فشار مثبت متناوب و درمان با نبولایزر اولتراسونیک را نشان دهید. پانسمان فشاری و لولههای تخلیه ی ترشح ناحیه ی گردنی را توضیح دهید. استفاده از لوله بینی معدی (به صورت بولوس و یا تغذیه متناوب براساس تحمل بیمار یا جریان متناوب بر اساس تحمل بیمار) به منظور کمک به تغذیه را شرح دهید. لولهای تغذیه به مدت ۱۴- ۱۰ روز باقی مانده و سپس بیمار باید غذا خوردن از راه دهان را از سر گیرد. توضیح دهید بلع و صحبت کردن، بر اساس نوع و وسعت جراحتی هرچه زودتر پس از جراحی شروع می شود.
عوارض جانبی و مشکلات
خونریزی انسداد راه هوایی عفونت جیسن مهدی معایبیسی
به ترشح مجرای توراسیک
عوارض خطرناک: انسداد راه هوایی
مراقبت در منزل
اطلاعات عمومی
ه آموزش های کتبی و شفاهی به بیمار و مراقبت دهنده بدهید و برای آنها نام و شماره تلفن پزشک یا پر ستار را فراهم کنید تا در صورت بروز هرگونه سؤال تماس بگیرند. از ابزارهای کمکی بصری برای آموزش استفاده نمایید. .
به هرگونه توضیح در مورد پروسیجر و مراقبت های تکمیلی را مرور کنید.
مراقبت از زخم و برش جراحی
ه به بیمار و مراقبت دهنده او آموزش دهید تا روزانه زخم را مورد مشاهده قرار دهند و پانسمان را همان گونه که پرستار به آنها نشان داده، با تکنیک استریل تعویض کنند.
علایم هشدار دهنده
• علایم و شکایاتی را که باید به پزشک و پرستار گزارش شود، مرور کنید. مع عفونت استوما (دریچه ی تراکئوستومی) و محل برش جراحی: قرمزی، ترشح
درد، گرمی در لمس، تب 2 تنگی نفس بدون فعالیت X X اشکال در بلع
آموزش های ویژه ه به بیمار آموزش دهید تا هنگامی که از لحاظ صحبت کردن نیاز به استراحت دارد (استراحت صوتی) از نجوا کردن یا از روشهای دیگر برای برقراری ارتباط استفاده کند. در صورتی که بیمار صدایش را از دست داده است (لارنژکتومی کامل) برای ایجاد روش دیگری به منظور برقراری ارتباط، ملاقاتی را با گفتاردرمان برای بیمار ترتیب دهید.
داروها
• کنترل درد را برای بیمار فراهم کنید و در صورت ممکن بیمار را تشویق کنید از مسکن های خفیف استفاده نماید (مبحث کنترل درد را نگاه کنید).
فعالیت
ه به بیمار یادآوری کنید تا دورههای استراحت مکرر به منظور پرهیز از کوتاهی تنفس برنامه ریزی کند. به بیمار کمک کنید که مراقبت از خود (شامل مراقبت از تراکئوستومی و مصرف غذا و مایعات از راه دهان) را هرچه زودتر شروع کند.
رژیم غذایی
• با بیمار و مراقبت دهنده او یک رژیم غذایی برای جلوگیری از احتمال آسپیراسیون و خفگی برنامهریزی کنید. برای مثال ممکن است بیمار در ابتدا از راه لوله تغذیه شود و بعد رژیم غذایی نرم و مایعات را در صورت برگشت رفلکس بلع دریافت کند.
روشهای دیگر درمان به بیمار را تشویق کنید تا جهت گاهش استرس و اضطراب از روش های دیگر درمانی
استفاده کلمه شامل: تکنیکهای تن آرامی تزکیه روح و دعا یوگا
مراقبت های روانی - اجتماعی
ه بیمار را تشویق کنید. در مورد ترنس ها و اضطرابههایش در رابطه با تغییر در تصویر ذهنی شامل امکان از دانست دادن صدا صحبت نماید و سؤالاتش را بپرسد، اطلاعات لازم را برای بیمار و مراقبین او در ارتباط با گروه های حمایتی و مشاوره فراهیم کنید. بیمار را تشویق کنید تا در مورد نگرانی های خود در ارتباط با بیماری، ناتوانی و اثرات بالقوه بیماری بر روی شیوه زندگی مثل کار و حضور در جامعه صحبت کند.
مراقبت های پیگیری
• بر اهمیت ویزیتهای منظم و پیگیر تأکید کنید و مطمئن شوید که بیمار نام و شماره تلفن های ضروری را دارد.
ار جاعات
به اطلاعاتی در مورد گروه های حمایتی برای بیمار فراهم کنید و وی را جهت مراجعه به آنها کمک نمایید. به زمینههای ملاقات با گفتاردرمان و کاردرمان را فراهم کنید.
