بیماری آدیسون

نارسایی آدرنال (بیماری آدیسون، نقص آدرنوکورتیکال ثانویه)

Adrenal Insufficiency (Addison's Disease, Secondary Adrenocortical Insufficiency

تعریف: نارسایی آدرنال، اختلال مزمن غدد آدرنال است. کاهش عملکرد کورتکس (قشر آدرنال منجر به کمبود هورمون های آدرنوکورتیکال (گلیکوکورتیکوئید، آلدوسترون) و آندروژن میگردد. این هورمون ها تعادل مایعات را در بدن تنظیم، موجب تشکیل گلوکز و مشخصات جنسی ثانویه به ویژه در زنان میگردد. بیماری آدیسون کمبود آدرنوکورتیکال اولیه است. نارسایی آدرنوکورتیکوئید ثانویه متعاقب سایر اختلالات غده و یا در نتیجه ی درمان با گلوکوکورتیکوئیدها ایجاد می شود.

علل

  • بیماری آدیسون: صدمه غدد آدرنال است که در نتیجه ی عوامل اتو ایمیون، تروما، عفونت یا جراحی ایجاد می گردد.
  • نقص آدرنوکورتیکال ثانویه: کاهش ترشح هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک هیپوفیز (ACTH) که در اثر تومور هیپوفیز، ترومای سر یا گلیومای چشمی ایجاد میگردد.

علایم و نشانه ها

  • ابتدایی
    • خستگی
    •  ضعف عضلات که روزها بدتر می شود.
    •  هایپوتانسیون ارتواستاتیک
    •  ریزش یا کاهش موهای بدن
    • سرگیجه
  • اواسط بیماری
    • بی اشتهایی
    • تهوع
    •  استفراغ
    •  اسهال
    • درد شکمی
    •  سردرد
    • سرگیجه
    •  ضعف
    • عدم تحمل سرما
    • میل شدید به نمک
  • انتهایی
    • کاهش وزن
    • دهیدراتاسیون
    •  هایپوتانسیون وضعیتی
    •  گیجی
    • بی قراری
    • بی ثباتی هیجانی
  • در زنان
    • آمنوره
    • نازایی
    • کاهش لیبیدو

عوارض

عوارض خطرناک: بحران آدیسون (آدرنال): افت سریع سطح کورتیزول و آلدوسترون که ممکن است موجب شوک، کما و مرگ گردد و در اثر هر موقعیت استرس زایی از قبیل هیجان، عفونت، جراحی کوچک یا تروما ایجاد میگردد و از اورژانس های پزشکی است.

تست های تشخیصی

  • هر یک از پروسیجرها، هدف، احساس طبیعی احتمالی و مراقبت های قبل و بعد از پروسیجر را شرح دهید
    •  کورتیزول، سطوح ACTH: تست محرک ACTH تأیید کمبود ادرنوکورتیکال و شناسایی نوع آن
    • سطح ACTH پلاسما در بیماری اولیه آدرنال افزایش پیدا می کند و در بیماری آدیسوم ثانویه کاهش مییابد.
    • آزمایش شیمیایی خون: الکترولیتها: پتاسیم، گلوکز، سدیم، کلر، بیکربنات، نیتروژن، اوره خون
    • آزمایش ادرار: آزمایش ادرار ۲۴ ساعته برای تعیین سطح سدیم و یا کورتیزول آزاد
    • شمارش کامل سلولهای خون و افتراقی: تشخیص نوتروپنی، لنفوسیتوز و افزایش ائوزینوفیل در بحران
    • تصویربرداری توموگرافی کامپیوتری / MRI: تعیین کوچک شدن اندازه ی ادرنال و هیپوفیز

 درمان

طبی

  • رژیم غذایی
    • پرکالری پرکربوهیدرات، پر پروتئین و پرویتامین

 

  • داروها
    • جایگزینی کورتیکواستروئیدها (از قبیل کورتیزون و هیدروکورتیزون)
    •  آنتی بیوتیک جهت کنترل عفونت
    •  بحران آدرنال
    • هیدروکورتیزون TV (داخل وریدی)
    • جایگزینی مایعات داخل وریدی (دهیدراتاسیون شدید)
    • وازوپرسورها (تنگ کننده های عروق خونی) جهت حفظ فشار خون
    • کنترل مداوم قلب

مراقبت در منزل

اطلاعات عمومی

  • آموزش های کتبی و شفاهی به بیمار و مراقبت دهنده بدهید و برای آنها نام و شماره تلفن پزشک و یا پرستار را فراهم کنید تا در صورت بروز هرگونه سؤال تماس بگیرند.
  •  به بیمار توصیه کنید تا در مسافرت هایش جعبه وسایل و داروهای اورژانسی را به همراه داشته باشد و به طور منظم آنها را از نظر تاریخ انقضاء چک کند.
  • آماده سازی و تجویز هیدروکورتیزون به صورت عضلانی، در مواقع اورژانس را به بیمار و
    خانواده ی او آموزش دهید.
  • در مورد اختلالات زمینه ای، علت آن و عوامل مساعد کننده توضیح دهید و تاثیر استرس بر روی سطح هورمون را شرح دهید.
  •  آموزش به بیمار در مورد نیاز به مطلع نمودن پزشک یا پر ستار در طی دوره هایی که دچار استرس یا هیجان شدید شده، قبل از جراحی های انتخابی و بعد از هر تروما، تا مقدار دارو با وضعیت بیمار تطابق داده شود.
  • آموزش بیمار در مورد افزایش خطر ابتلا به عفونت و اجتناب از تماس با اشخاصی که بیماری واگیردار (از قبیل سرماخوردگی یا آنفلوآنزا) دارند.
  • تأکید بر اهمیت شستن دستها به طور مناسب

علایم هشداردهنده

هشدار: بر علایم و نشانه های بحران آدیسون (از قبیل ضعف شدید، خستگی، گیجی، تهوع، استفراغ، درد شکمی، سردی پوست) تأکید کنید.

  • بر اهمیت مراقبت های پزشکی فوری در صورت ظهور علایم بالا تأکید کنید.
  • از مطلع بودن بیمار و مراقبت دهنده وی در مورد آشنایی با سریعترین راه یا مسیر بخش اورژانس از منزل یا محل کار اطمینان یابید.
  • به بیمار برای تهیه ی یک جعبه ی اورژانسی محتوی سرنگ، پنبه، الکل و mg ۱۰۰ هیدروکورتیزون کمک کنید.
  • به بیمار در مورد اهمیت عدم مصرف غذاهایی که نمک محدود شده یا نمک جایگزین دارد آموزش دهید.
  •  توصیه به بیماران بی اشتها به دریافت غذا به مقدار کم و مکرر تا وضعیت تغذیهای بهبود یابد.

آموزش های ویژه

  •  زنان؛ آموزش در مورد گزارش هرگونه تغییر در الگوی قاعدگی از قبیل آمنوره.
  • در مورد سایر روشهای مقابله با حوادث استرس زا (از قبیل تکنیکهای تن آرامی، تصورات هدایت شده و سایر فعالیتهای انحرافی) به بیمار آموزش دهید.

داروها

  • به هدف، مقدار، زمان و روش مصرف هر یک از داروهای تجویز شده و عوارض جانبی که باید به پزشک یا پرستار گزارش شود را توضیح دهید.
  • به بیمار تاکید کنید که هورمون های جایگزین را باید برای تمام طول عمر مصرف کند.

فعالیت

  • در مورد اجتناب از انجام فعالیت و یا ورزش شدید در هوای گرم و مرطوب به بیمار آموزش دهید.
  • به بیمار توصیه کنید میزان مصرف مایعات و نمک را در صورت تعریق زیاد، افزایش دهد.
  •  به منظور کاهش هایپوتانسیون وضعیتی، به بیمار در مورد تغییر پوزیشن به صورت تدریجی آموزش دهید.

رژیم غذایی

  • در مورد مصرف مواد غذایی در طی دوره های فعالیت به بیمار آموزش دهید.
  •  به بیماران بی اشتها توصیه کنید که به منظور بهبود وضعیت تغذیه ای، از وعده های غذایی کم حجم و مکرر استفاده کنند.

درمانهای جایگزین

  •  در مورد روش های درمانی در طی دوره های استرس مثل تن آرامی و مراقبه، توضیح دهید.

 

مراقبت از افراد مسن

  • مطمئن شوید که بیمار مقدار کافی از مواد غذایی و سدیم را دریافت می کند. رژیم غذایی باید کم پتاسیم باشد. مقدار مصرف مایعات روزانه باید ۳۰۰۰ میلی لیتر باشد.
  • داروهایی که برای سایر بیماریها تجویز شده را بررسی کنید، زیرا ممکن است این داروها منجر به افزایش دفع سدیم شوند (مانند دیورتیکها).
  • به بیمار آموزش دهید به منظور پیشگیری از افت فشار خون وضعیتی، به آهستگی بلند شود و بنشیند.

مراقبت روانی

  •  بیمار را به بیان احساسات و ترس هایش در مورد پیشرفت بیماری تشویق کنید.
  • به بیمار برای تغییر در سبک زندگی و تطابق با وضعیت جدید و تشویق به شرکت در برنامه ریزی کارهای منزل کمک کنید.
  • در مورد سایر روش های مقابله با وضعیتهای استرس زا (مثل تکنیک های تن آرامی و تصورات هدایت شده) توضیح دهید.

مراقبت های پیگیری و ارجاعات

  • بر اهمیت ویزیتهای منظم و پیگیر تأکید کنید و مطمئن شوید که بیمار نام و شماره تلفن های ضروری را دارد.
  • به بیمار و مراقبت دهنده جهت شناسایی مراکز اورژانس در جامعه کمک کنید.
  • به بیمار و مراقبت دهنده ی وی توصیه کنید تا همه ی پزشکان و دندانپزشکان را قبل از انجام هرگونه پروسیجری آگاه سازند.
  •  نیاز به پوشیدن دستبند هشدار پزشکی و همراه داشتن همیشگی کارت شناسایی و لیستی از تشخیص ها و داروها و درمان های اورژانسی را تأکید کنید.
  •  بیمار را به مراکز ارایه دهنده مراقبت در منزل، سرویس های مددکاری و پزشکی ارجاع دهید.

 

 

پرسش و پاسخ

همه چیز در مورد پگ

از قسمت پرسش و پاسخ زیر یا از طریق پیام رسان های موجود با شماره 09120059441 میتوانید سوالات خودرا مطرح کنین

سیمرغ طب حس خوب سلامتی برای همه                                    

نظرات کاربران
ارسال نظر
امتیاز بدهید
1 نفر به اين صفحه راي داده اند