Blindness(visual Impainment کوری (نقص بینایی) (
تعریف : کاهش حدت بینایی که میزان آن از بینایی کم تا کوری کامل است و ممکن است یک چشم یا هر دو را درگیر کند. انواع کوری شامل کوررنگی (ناتوانی در تشخیص رنگ ها)، کوری لگال (حداکثر حدت ۲۰۰/ ۲۰ با بیشترین اصلاح و یا کاهش میدان بینایی به میزان ۲۰ درجه (مقدار طبیعی آن ۱۸۰ درجه است) فقدان دید محیطی و فقدان دید مرکزی است.
علل و عوامل مساعد کنند۵
- جداشدگی شبکیه / دژنراسیون شبکیه
- گلوکوم
- کاتاراکت
- آمبلیوپیا [1] (نقص در بینایی به عللی غیر از نقص عضوی)
- دیابت
- سکته
- اتوریسم
- تومور مغز
- جذام
- تخریب ماکولا
- بیماری قرنیه
- تروما
- انکوسرسیازیس [2] (کوری رودخانه که به وسیله ی نیش مگس سیاه ایجاد می شود)
- تراخم (کونژکتیویت مزمن )
- گزروفتالمیا (خشکی چشم) (کونژکتیویت همراه با آتروفی و بدون ریزش مایع که تولید خشکی غیرطبیعی و حالت کوری کرهی چشم میکند و ناشی از نارسایی ویتامین A است.)
- ویروس هرپس سیمپلکس
علایم و نشانه ها
- پیگیری علایم و نشانه ها جهت ارزیابی پیشگیری از فقدان بینایی دایمی لازم است.
- تاری دید
- دویینی
- درد چشم
- قرمزی چشم
- چشم آسیب دیده
- فشار در چشم
- اجسام شناور (نقاط، رشته ها، خطوط)
- حرکت غیرارادی چشم
- انحراف چشم
- برق زدن یا خطوط نورانی
- هاله ها (اشعه ها و یا دایره های رنگی در اطراف نور)
- تاری و وضوح بینایی به طور متناوب
- فقدان ناگهانی بینایی
- فقدان دید از کناره ها
- خروج ترشحات، کراست [3] ، افزایش اشک
- ادم در چشم، ایجاد کراست (لایه خشک)
- بیرون زدگی یک یا هر دو چشم
- مردمک های نامساوی
مراقبت در منزل
اطلاعات عمومی
- آموزش های کتبی و شفاهی به بیمار و مراقبت دهنده بدهید و برای آنها نام و شماره تلفن پزشک و یا پرستار را فراهم کنید تا در صورت بروز هرگونه سؤال تماس بگیرند.
- توضیحات پزشک در مورد نوع و علل کوری را (فرآیند بیماری یا تروما) مرور کنید. بر اهمیت مراجعه به پزشک و گزارش هرگونه تغییر وضعیت تأکید کنید.
- پیش آگهی بیماری را مشخص کرده و در مورد دایمی یا موقتی بودن نقص بینایی توضیح دهید.
علایم هشدار دهنده
- علایم و نشانه هایی را که باید به پزشک یا پرستار گزارش شود، مرور کنید:
- درد
- خارش
- قرمزی
- ادم
- ترشحات
آموزشهای ویژه
- زمینه آموزش را فراهم کرده و به بیمار جهت توسعه مهارت های لازم برای مراقبت از خود و ارتقاء استقلال وی کمک کنید.
- از بازوی دیگرتان به عنوان کمک جهت راه رفتن استفاده کنید.
- نقشه و طرح مبل ها، وسایل، پله ها، درهای خروجی را در منزل مشخص نمایید تا با استفاده از راهنما و لمس بیمار حرکت نماید.
- در هنگام راه رفتن از نرده ها و میله های کنار اتاق استفاده کنید.
- وقتی به تنهایی راه می روید، از عصا یا چوب مخصوص قدم زدن برای شناسایی موانع استفاده کنید.
- قبل از غذا خوردن، غذا، مایعات و قاشق و چنگال را لمس کنید.
- صندلی و توالت را قبل از نشستن لمس نمایید.
- لباسها و کفش ها را به صورت مناسب مرتب نمایید تا به راحتی انتخاب کنید.
- وسایل مورد استفاده جهت هر کاری را در یک جا قرار دهید (مانند وسایل آرایش و بهداشت).
- در مورد نحوه ی مراقبت در منزل با بیمار و مراقبت دهنده صحبت کنید و بر نیاز به پیشگیری از خطرات تأکید نمایید.
- از تغییر مکرر دکوراسیون منزل خود داری نمایید، به ویژه بعد از این که بیمار با وسایل و تجهیزات مبلمان آشنا شد.
- بیمار را تشویق کنید که آهسته حرکت نماید و برای شناسایی ترتیب وسایل زندگی کمک بگیرد.
- مطمئن شوید که محیط زندگی بیمار شلوغ نیست (به عنوان مثال سیم های برق، قالیچه های اضافی در کف اتاق و اشیاء کف اتاق و پله ها).
- بیمار را تشویق کنید که در خارج از منزل به آهستگی و با کمک، قدم بزند تا از افتادن روی زمین، پله ها، سنگریزه ها و یا مسیرهای یخ زده مصون بماند.
- بیمار را تشویق به مراقبت از خود کرده و در مورد مواردی که نیاز به محافظت دارد، بحث نمایید.
- در مورد مراقبت از چشم ها آموزش دهید.
- روش استفاده از قطره ها و پمادهای چشمی را مرور کنید.
- محافظت از چشمها در مقابل عفونت را تذکر دهید: تمیز نگه داشتن قطره های چشمی، استفاده از دستمال های تمیز برای تمیز کردن پلکاها، تمیز کردن چشم از داخل به خارج.
داروها
- در مورد هدف، دوز، برنامه و روش تجویز داروها آموزش دهید و نیز موارد غیرطبیعی و عوارض جانبی را به پزشک یا پرستار گزارش دهید.
- از استفاده از داروها، قطره ها و یا پمادهای بدون نسخه خودداری کند، مگر این که در مورد استفاده از آنها با پزشک صحبت شده باشد.
مراقبت از افراد مسن
بیمار و خانواده او باید بدانند که افزایش سن حس های دیگر بیمار مثل شنوایی و تعادل را نیز کم می کند. بنابراین این بیماران به راهنمایی و حمایت بیشتری نیاز دارند.
- تدابیری را جهت کاهش خطر افتادن اتخاذ کنید.
- بیمار و خانواده را آموزش دهید تا لوازم مورد نیاز را همیشه در دسترس قرار دهند.
- فعالیت هایی را جهت بیمار فراهم کنید که حس شنوایی وی را نسبت به حس بینایی درگیر کند.
مراقبت های روانی – اجتماعی
- بیمار و خانواده ی او را در مراحل مختلف غم و اندوه (شامل مراحل انکار و شوک، عصبانیت و اعتراض کردن، مرحله جبران، فقدان ثبات و پذیرش) حمایت کنید.
- خانواده بیمار را تشویق کنید تا هرچه سریع تر بیمار را جهت به دست اوردن زندگی مستقل کمک کنند.
- اطلاعات لازم در مورد میزان بینایی باقی ماندهی بیمار و تغییراتی که باید در منزل انجام شود، برای آنها فراهم کنید.
- بیمار را تشویق کنید تا جهت افزایش استقلال خود، تصمیم های در مورد روند عادی زندگی را خودش اتخاذ کند.
- بیمار و خانواده اش باید بدانند که پیشرفت به آرامی صورت خواهد گرفت و ممکن است ناکامی ایجاد شود و بیمار در صورت لزوم و جهت حمایت بیشتر، باید از جامعه و مراکز بهداشتی کمک بگیرد.
پیگیری مراقبت
- بر اهمیت ویزیت های پیگیر تأکید کنید و مطمئن شوید بیمار نام و شماره تلفن لازم را دارد. بیمار را تشویق کنید تا دستبند پزشکی و کارت هویت محتوی لیست دارو و تشخیص ها را داشته باشد.
ارجاعات
- بیمار و خانواده را تشویق و کمک کنید تا سرویس ها و مراکز بهداشتی حمایت کننده در جامعه را برای نقایص بینایی شناسایی کنند، که می توانند بیمار را جهت گرفتن کتابها، وسایل مربوط به زمان و درجه حرارت، خواندن با کمک کامپیوتر، باز توانی برای کسب شغل و کسب مهارتهای جدید تشویق کنند.
- بیمار را به مراکز مددکاری برای دریافت کمک مالی و مراکز ارایه دهنده ی خدمات بهداشتی برای کمک در فعالیتهای زندگی روزانه ارجاع دهید.
