انحراف مسیر ادراری
rinary Diversion and Ulrinary Diversion Careا (Ileal Conduir)
تعریف: انحراف مسیر ادراری، یک پروسیجر جراحی است که در آن متانه خارج شده (سیستکتومی) و یک راه فرعی جهت فراهم کردن یک مسیر دیگر جهت دفع ادرار ایجاد می شود. تعدادی از پروسیجرها به منظور انحراف جریان ادراری از طریق باز کردن یک دریچه جدید از روی شکم انجام می شود. یک نمونه شامل مجرای ایالثال است که یک قسمت از ایلئوم به صورت گرد برش داده می شود تا یک کیسه جهت اتصال خالبها به آن ایجاد شود؛ یک انتها بخیه زده و بسته میشود و سمت دیگر برای ایجاد یک دریچه و تشکیل یک استوما به سطح شکم آورده می شود که ادرار به صورت مداوم به داخل یک کیسه مخصوص جریان مییابد که این کیسه توسط یک تسمه به بدن متصل می شود. یک کیسه خارجی باید همیشه به آن وصل باشد.
در پروسیجر دیگر تحت عنوان Kock polkh (انحترافیا مسیر ادراری با حفظ کنترل بر روی آن) یک قسمت از ایلئوم برای تشکیل مخزن (کیسه روده ای) بریده می شود تا ادرار از حالبها به داخل آن جریان یابد. در این نوع، دو دریچه ی طبیعی یا نوک پستانی ایجاد می شوند که یکی از جریان برگشتی جلوگیری می کند و دیگری هم برای حفظ اختیار ادراری است. در این روش، بیمار باید یک کاتتر را جهت درناژ ادرار جمع شده در داخل دریچه قرار دهد.
شیوه دیگر انحراف مسیر ادراری با حفظ کنترل بر آن، ایجاد کیسه ی Hemi kock است که در آن یک متانه جدید از کیسه روده این ساخته میشود. در این روش بیمار قادر است که به صورت خودبخودی ادرار کند. این روش فقط در مردان استفاده می شوده زیرا پیشابراه زنان بسیار کوتاه است و فشار عضلات نیرومند شکم در مقابل مثانسه، برای ادرار کردن از پنیس ضروری است.
اندیکانسیسبون شا سرطان مثانه تروما مثانه نوروپاتیک شدید به سیستیت شدید بینابینی
• آموزش های قبل از پروسیجر
ه توضیحات پزشک در مورد پروسیجر و دلیل انجام آن را مرور کنید. بیمار را تشویق کنید تا اگر سؤالی دارد، آن را مطرح کند و همچنین به بیان ترس و اضطراب خود بپردازد. ضرورت تکمیل فرم رضایت نامه ی کتبی برای جراحی، بیهوشی، ترانسفوزیون خون و انجام گرافی را برای بیمار توضیح دهید. به بیمار بگویید که آموزش های لازم توسط پرستار متخصص در مسائل مربوط به استومی در اختیار او قرار میگیرد. فرصتی برای بیمار و خانواده او فراهم کنید تا با سایر بیمارانی که پروسیجر انحراف مسیر ادراری در آنها صورت گرفته است، ملاقات کنند.
مروری بر مراقبت های قبل از پروسیجر
• توضیح دهید که بیمار یک روز قبل از جراحی در بیمارستان بستری خواهد شد.
• توضیح دهید که یک پرستار متخصص در امور مربوط به استومی برای ملاقات با بیمار خواهد آمد، همچنین وی محل تعبیه ی استومی را روی شکم بیمار مشخص می کند و آن را علامت میزند، آمادگی های رودهای را مرور کنید: این دو روز قبل از عمل باید بیمار فقط مایعات شفاق و صاف شده بخشورد. ممکن
است ملین هم تجویز شود. روز قیل از جراحی از بیمار خواسته می شود که حداقل ۴ لیتر از محلول خاص آماده شده را در یک دوره ی ۶ ساعته بتوشد (قبل از آن داروهای ضد استفراغ داده میشود.
بعد از این که دفع مدفوع بیمار شفاف شد. آنتیبیوتیکهای خوراکی برای
استریل کردن رودهها داده خواهد شد. به بیمار بگویید که موهای ناحیه ی عانه باید شب قبل از عمل تراشیده شود. به او بگویید که باید از خط نوک پستان تا میان ران و نواحی پرینه شیو شود. در مورد لزوم دوش گرفتن و شستشو با صابون باکتریوسیده توضیح دهید. به بیمار اطلاع دهبد که از نیمه شب قبل از عمل NPO باشد. توضیح دهید که مایعات و آنتیبیوتیکهای داخل وریدی شروع خواهد شد.
مروری بر مراقبتهای بعد از پروسیجر
به مبحث جراحی های عمومی شکم را نگاه کنید.
ه به بیمار بگویید که پروسیجتر ۳ الی ۴ ساعت یا بیشتر طول میکشد و تحت بیهوشی
عمومی انجام می شود.
1. Golytely
لوله های تخلیه ای که ممکن است به کار برده شود را مرور کنید: کاتتر پیشابراه که معمولا بعد از ۲ روز برداشته میشود ه به استثنای پروسیجر Hermi kock" دو لولهای تخلیهای از طریق استوما از مخزن جدید (کیسه) درن پن روز یا درن جکسون - پارت
نزدیک محل برش جراحی ! استنتهای حالبه.
عوارض
نشت ادرار از محل اتصال های رودهای خونریزی
فلج ایلئوس
عفونت ز خشم ناتوانی جنسی (موقتی یا دایمی) انسداد در محل های تقاطع حالبها فتق اطراف محل استوما پرولاپس، نکروز یا واکنش استوما ترومبوز ورید عمقی
امبولی ریه اسهال طولانی مدت یا اختلال عملکرد رودهای فیستول
اسیدوز متابولیک عدم تعادل الکترولیتی
مقاربت دردناک
عوارض خطرناک: انسداد عفونت
مراقبت در منزل
اطلاعات عمومی
آموزش های کتبی و شفاهی به بیمار و مراقبت دهنده بدهید و برای آنها نام و شماره تلفن های پزشک و یا پرستار را فراهم کنید تا در صورت بروز هرگونه سؤال تماس بگیرند.
شطریقه یا شستشوی کاتتر را به بیمار نشان دهید.
همه تجهیزات را آماده کنید: محلول سالین و سرنگ و پیستون، محلول نمکی ممکن است با اضافه کردن یک قاشق سوپخوری نمک به یک لیتر آب مقطر ساخته شود. یک لیتر آب را در یک ظرف تمیز ریخته و روی گاز حرارت می دهیم تا جوش بیاید. سپس ظرف را از روی گاز برداشته و صبر می کنیم تا در دمای اتاق سرد شود. آبی را داخل یک ظرف دارای درجهبندی ریخته و یک قاشق سوپخوری نمک به آن اضافه می کنیم، بعد آن را کاملا مخلوط می کنیم، سپس روی آن را می پوشانیم و آن را کاملا سرد می کنیم، این محلول فقط برای ۲ روز قابل استفاده است و هرچه از آن که باقی میماند بعد از دو روز باید دور ریخته شود. ابتدا دستها را به طور کامل بشویید.
1 Janglksdjh-Partit
________________
۸۰۶ انحراف مسیر ادراری (مجرای ایتال)
سپس ۳۰ میلی لیتر از محلول نمکی را در سرنگی کشیده و در محلی در دسترس قرار می دهیم، محل اتصال را با آب و صابون تمیز کرده و سپس کاتترها را از لوله ی تخلیه ای جدا
کنسد. نوک سرنگ را داخل کاتتر گذاشته و محلول را به آهستگی (نه با فشار) داخل کاتتر تزریق کنید. بعد پیستون سرنگ را به عقب کشیده تا محلول نمکی و موکوس ها خارج شود. بعد
• .از خارج کردن آنها را در توالت بریزید اگر مایعی خارج نشد، کاتتر را به لوله تخلیه ای وصل کنید و صبر کنید تا بر اساس سنگینی و نیروی جاذبه مایعات خارج شود (اگر مایعات ظرف مدت ۵ دقیقه تخلیه نشد، مرحله قبل را با استفاده از ۱۵ میلیلیتر از محلول تکرار کنید). اگر کاتتر خوبی خالی نمی شود، در حین شستشو ممکن است کاتتر خارج شود و کاتتر دیگری برای شستشوی روزانه گذاشته شود. از یک سرنگ ۶۰ سیسی ممکن است برای چندین دفعه استفاده شود، بنابراین بعد از شستشو، قسمتهای مختلف سرنگ را جدا کنید و کاملاً با آب و صابون بدون بو شستشو دهید. بعد اجاره دهید کاملاً خشک شود و سپس آن را در یک محل خشک و تمیز بگذارید.
تکنیک کاتتریزاسیون توسط خود فرد را مرور کنید. ه در مرحله اول باید تمامی تجهیزات شامل حوله ها، کاتترهای مخصوصی، لوبریکانت
محلول در آب، محلول نمکی و سرنگ را گردآوری و آنها را در دسترس قرار دهد. دستها را بشویید. پانسمان را بردارید یا کیسه را از استوما جدا کنید. به کاتتر ژل بزنید. کاتتر را داخل استوما قرار دهید تا ادرار جاری شود. هنگامی که جریان ادرار قطع شد، کاتتر باید ۱ اینچ دیگر هم داخل برده شود تا جریان ادرار کاملا قطع شود. کاتتر را خارج کرده و ناحیه را بشویید و دوباره محل را پانسمان کرده و یا کیسه ی استومی را وصل کنید. کاتتر و تجهیزات مورد نیاز باید همیشه، حتی موقع بیرون رفتن در دسترس باشند. بر اهمیت برنامه ریزی یک برنامه زمانی برای انجام کاتتریزاسیون توسط خود فرد
هفته
هر ۲ ساعت هر ۳ ساعت هر ۳ ساعت هر ۴ ساعت هر ۴ ساعت هر ۵ ساعت هر ۵ ساعت هر ۶ ساعت
هدف رسیدن به یک برنامه کاتتریزاسیون ۴ تا ۵ مرتبه ای در روز است تا این که حداقل فرصت ۷ ساعت خواب بدون وقفه و بدون بیداری در شب فراهم شود که این از طریق کنترل مقدار مایعات خورده شده و اندازه کیسه میسر خواهد بود. توضیح دهید که
. .به آم. - : بیب - || شد - تقریبا تمام مردان بعد از خارج کردن کاتتر، تراوش ادرار از پنیس را دارند. تمرینات کل
تراوش را پس از چند هفته کاهش خواهد داد، ولی بیمار ممکن است هنوز مقداری تراوش در شب داشته باشد.
مراقیت از زخم جراحتی
• برای بیمار دستورالعملهایی برای مراقبت از زخم و نحوه ی تعوینی پانسمان تهیه کنسد. در مورد مراقبتهای لوله های تخلیه ای توضیح دهید. توضیح دهید که کاتترها در استوما برای حدود ۴ هفته باقی میماند و یک KDck-o-gram یا Polch-O-gram (مواد حاجب داخل کیسه تزریق می شوند و عکسبرداری انجام میشود) انجام خواهد شد تا بهبودی تمامی خطهای بختیه قبل از خارج کردن کاتترها تایید شود،
علایم هشداردهنده
هشدار: به بیمار بگویید در صورتی که درد حاد شکمی یا تب رخ دهله انجام اقدامات اورژانسی ضروری است. ه علایم و شکایاتی را که باید به پزشک و پرستار گزارش شود، مرور کنید.
نام عفونت: قرمزی، تورم گرمی در لمس، تندرنس، ترشحات چرکی 2 تغییر در ظاهر استوما: برآمدگی به سمت جلو، پس رفتگی، رنگ مایل به آبی،
قرمزی تغییر عادات رودهای: یبوست، اسهال، نفخ شکم (گاز) تعفونت دستگاه ادراری: ادرار تیره، تب و لرز، بی قراری اشکال در انجام کاتتریزاسیون توسط خود فرد نداشتن برونده ادراری بعد از ۴ ساعت یا پس از شستشو هماچوری افزایش ترشحات واژینال و یا خونریزی
آموزش های ویژه
به بیمار برای تهیه ی تجهیزات مورد نیازش کمک کنید. یک لیست از وسایل مورد نیاز شامل انواع وسیله ها، اندازه و تعداد آنها برای بیمار تهیه کنید، بر اهمیت همراه داشتن تجهیزات کافی و حمل آنها هنگام مسافرت تأکید کنید. بر اهمیت حفظ جریان آزاد ادرار تأکید کنید (موکوس همیشه در ادرار وجود خواهد داشته زیرا روده به طور طبیعی موکوس ترشح می کند، گاهی رگههای خونی نیز ممکن است وجود داشته باشد.
داروها
به هلفه، مقدار، زمان و روش مصرف هر یک از داروهای تجویز شده و عوارض جانبی
که باید به پزشک یا پرستار گزارش شود، توضیح دهید.
فعالیت
به بیمار را تشویق کنید با توجه به شغل، تفریحات و فعالیت هایش، در مورد تواناییها و محدودیتهای خود صحبت گند (مبحثت «جراحی شکمی» را ببینید). در مورد فعالیتهای جنسی با بیمار بحث کنید، توضیح دهید که فعالیتهای طبیعی می تواند از سر گرقته شود، مگر این که بیمار مرد سیستکتومی شده است- جهت مردان ناتوان، در مورد سایر روش ها و پروسیجترهای در دسترس صحبت کنید، به بیمار آگاهی دهید که دوش گرفتن و حمام رفتن را طبق توصیه پزشکه می تواند
• .از سر بگیرد
رژیم غذایی
= به بیمار اطلاع دهید که باید یک رژیم منظم یا تجویز شده توسط پزشک که براساس
و خسعیت های زمینه تساز است را دنیال کند. توضیح دهیذ که بعقیمی از غذاها از جمله ماهی تخم مرغ و غذاهای ادویه دار موجب بوی شدید ادرار می شود که ممکن است قرص هایی در داخل کیسه برای کاهش بو قرار داده شود. بیمار را به مصرف مایعات به میزان روزانه ۱۰ تا ۱۲ لیوان تشویق کنید. به بیمار بگویید که آب آلو به کاهش موکوس ها کمک میکند. به بیمار توصیه گنید. گه مایعات را در هنگام تغییر مصرفی نگندی، زیرا مسانع از خواب راخت بیمار در شعب می شود.
مسر اقبت از نسسان مسندان
• مطمئن شوید اعضای خانواده بیمار میدانند که تغییرات وابسته یه سن مثل کاهش میدان بینایی می شود و افراد مسن را نیازمند کمک اضافی جهت مراقبت از کاتتر توسط خود بیمار می کند. بیمار را به استفاده از سرویس های مراقبت در منزل تشویق گنید و اطلاعات لازم را در اختیار او قرار دهید،
مراقینته کاشانی روانی - ا-اجتماعی
• بیمار را به بیان احساسات خود در مورد تغییر تصویر ذهنی و عملکرد جنسی تشویق
کنید. به بیمار و خانواده اش برای مراجعه به یک مشاور در صورت لزوم کمک کنید. بیمار را تشویق کنید تا فعالیت های اجتماعی خود را حفظ کند. مراقبین بیمار را تشویق کنید تا نگرانی های خود در ارتباط با بیماری، ناتوانی و اثرات آن بر روی شیوه ی زندگی را بیان کنند.
• بیمار و خانوادهاش را تشویق کنید تا جهت کاهش استرس های عاطفی و کمک به آنها در نتطابق با زندگی روزمره، در برنامه های مشاورهای فردی و گروهی شرکت کنند.
مراقبتهای پیگیری
ه بر اهمیت ویزیتهای منظم و پیگیر تأکید کنید و مطمئن شوید که بیمار نام و شماره
• .تلفنهای ضروری را دارد بیمار را در تهیه ی دستبند هشدار پزشکی و نیز کارت شناسایی بیماری حاوی لیست تشخیص، داروها و درمان و سایر اطلاعات کمک نمایید.
از حجاعانت
• به بیمار برای مراجعه به سرویس های خدمات مراقبت بهداشتی در منزل کمک کنید.
ه به بیمار برای شناسایی منابع اجتماعی و برنامه های حمایتی کمک کنید.
مراقبت انحراف مسیر ادراری Ulrinary Diversion Care
نحو ۵ یا برداشتن یک کبدسه ی استومی
• لزوم تعویض کیسه ی استومی بعد از هر ۵ تا۷ روز را برای بیمار توضیح دهید، ه به بیمار برای گرداوری تجهیزات ذیل قبل از انجام پروسیجر آموزش دهید: حلال و
چسب، گاز، پودر در صورتی که تجویز شده، حوله و قیچی. .
توصیف پروسیجر
• دستها را بشویید. پوست اطراف استوما را نگه داشته و سپس شروع به جدا کردن صفحه چسبندهای که کیسه را به پوست چسبانده است، کنید. جدا کردن از بالا به پایین بهتر است. اگر کیسه از پوست جدا نمی شود، از حلال چسب برای آزاد کردن لبهها استفاده کنید. ترشحات اضافی اطراف استوما را باید توسط گاز، خشک کرد. از آنجایی که حلال قابل اشتعال است، هنگام برداشتن کیسه از نزدیک شدن به شعله آتش و یا کشیدن سیگار اجتناب کنید. نواحی اطراف استوما باید کاملاً با آب گرم و صابون شسته و سپس خشک شود. از دستمال کاغذی، گاز، پارچهای مخصوص شستشو و یا تامپون به صورت فتیله در داخل استوما و تا زمان اتصال کیسه ی جدید استفاده شود. باید بعد از شستشو به طور کامل خشک شود. پوست و ناحیه استوما را از نظر تغییر رنگ، قرمزی، تحریکه آسیب پوستی و مخاطی و تورم یا افزایش رویش مو بررسی کنید. در صورت تحریک مختصر پوسته با استفاده از پودر کاریا لایه ی نازکی از پودر به پوست بزنید. در تحریک شدید پوستی ممکن است نیاز به مواد محافظتی پوست باشد. در صورتی که پوست بدون علایم تحریک است و نیازمند شیو کردن است، آن را شیو کرده و بر روی آن پودر بزنید. سپس ماده سیلانت پوستی" بر روی پودر زده و اجازه دهید که خشک شود. کاغذ روی سطح چسبنده کیسه جدید را بردارید. وسط کیسه را بر روی استوما قرار داده و اطراف آن را فشار دهید تا کاملا به پوست بچسبد و از چین خوردن پوست زیر آن جلوگیری شود. در صورتی که تمایل داشته باشید از یک کمربند جهت اطمینان از ثابت بودن آن استفاده کنید. هوا را از کیسه خارج کنید و انتهای کیسه را کلامپ کنید. جهت افزایش مدت زمان استفاده از کیسه در تمام اطراف آن چسب بزنید. از یک کیسه تخلیه جهت تخلیه ادرار به داخل آن استفاده کنید. ادرار باید جهت کشت و بررسی از نظر حساسیت جمع آوری شود. پزشک یا پرستار ممکن است کیسه خارجی را بردارند و یک کاتتر استریل برای جمع آوری یک نمونه استریل، داخل استوما بگذارند. جنبههای اختصاصی مراقبت
• pH باید بین ۴/۵ تا ۸ باشد. به بیمار گفته شود که نوارهای تست در داروخانه ها در
l. Karaya 2. Skin sealant
دسترسر هستند.
ویتامین ها برای حفظ حالت اسیدی اولیه بسیار مفید هستند. بوی بد ادرار نشانه ادرار قلیایی است که می تواند منجر به تشکیل سنگ یا عفونت سیستم ادراری شود.
اطلاعات عمومی
به در مورد نوع پروسیجر انجام شده و درنها و کاتترهایی که در محل قرار داده شده است، برای بیمار توضیع دهید.
علایم هشداردهنده غلایم و شکایاتی را که باید به پزشک و پرستار گزارش شود، مرور کنید. انسداد کاتتر تبه و لرز گلبولهای قرمز روشن در ادرار به صورت مداوم پس از چندین روز نشت و تراوش ادرار از محل کاتر عفونت زخم.: تندرنس، قرمزی، گرمی در لمس، امکان ترشح چرک اغاز یا افزایش ترشح و خونریزی از واژن
آموزشهای ویژه مرور مراقبت از کاتترها (مبحث «کاتترگذاری فوق عانه» را ببینید). برقراری یک برنامه زمانی (ممولاً هر ۴ ساعت یا بیشتر اگر نیاز است). نشستن روی توالت برای حداقل ۵ دقیقه و ادرار کردن به طور طبیعی (ممکن است این روش برای ۲ روز یا بیشتر، قبل از دفع ادرار طبیعی اتخاذ شود). اندازه گیری میزان ادرار باقی مانده از طریق باز کردن کاتتر فوق تعانه بعد از دفع ادرار با افزایش مقدار دفع ادرار طبیعی باید مقدار ادرار از کاتتر فوق عانه کاهش یابد. مقدار دفع ادرار، پس از هر بار دفع باید ثبت شود. به بیمار در مورد نحوه خارج کردن کاتتر فوق عانه آموزش دهید. شستن دستها، تمیز کردن محل اتصال توسط الکل، گرفتن درپوش یا یک دست و
کاتتر با دست دیگر. چرخاندن در پوشی به آرامی، به منظور شل شدن و خارج شدن آن هنگام فشار دادن کاتتر با دست دیگر (انگشت شست و سبابه). قرار دادن انتهای کاتتر بالای ظرف و باز کردن آن تا تخلیه شود، جایگذاری دوباره در پوش. اهمیت بهداشت ناحیه پرینه و تمیز کردن آن حداقل روزی ۲ مرتبه را توضیح دهید. در مورد اهمیت بهداشت ناحیه رکتوم و تمیز کردن آن حداقل روزی ۲ مرتبه یا بعد از هر بار اجابت مزاج توضیح دهید.
