تومور مغزی

Brain Timor تومورهای مغزی                                                                                      

تعریف : ضایعات فضاگیری هستند که سبب ایجاد فشار، تهاجم و یا تخریب بافتهای احاطه کننده مغز و ساختمانهای عصبی میشوند، تومورهای مغزی می تواند در هر سنی اتفاق افتد و میتوانند اولیه، متاستاتیک و یا دارای منشأ پیش رونده باشند. در بالغین بیشترین میزان شیوع بین ۴۰ تا ۶۰ سالگی است. در کودکان اکثر تومورهای مغزی قبل از ۱ سالگی و یا بین سنین ۲ تا ۱۲ سالگی اتفاق میافتد، تومورها بر اساس خصوصیات بافتشناسی و درجه ی بدخیمی طبقه بندی می شوند. پیش آگهی بستگی به نوع تومور و وضعیت سلامتی بیمار دارد.

علل و عوامل مؤثر

علت تومورهای مغزی ناشناخته است. بعضی از تئوریها شامل عوامل ژنتیک، هورمونی، فاکتورها یا مواد شیمیایی، اشعه، تروما، ویروسها و رژیم غذایی هستند.

علایم و نشانه ها

  • یکی از اولین علایم و نشانه ها خاصیت غافلگیرکنندگی آن است. یافته ها براساس نوع تومور، محل و میزان تهاجم انها متفاوت است.
  • سردرد: موضعی یا عمومی
  • تشنج
  • تغییرات شعوری، رفتاری و شخصیتی: عدم آگاهی به زمان و مکان، عدم توانایی در اجرای دستورات، تحریکپذیری، قراموشی، کاهش حافظه، اختلال در قضاوت
  • کاهش سطح هوشیاری، گیجی و یا کما
  • استفراغ همراه با یا بدون تهوع، اغلب در صبح
  • سرگیجه که با تغییر پوزیشن اتفاق میافتد.
  • تغییرات بینایی: دوبینی، اختلال میدان بینایی
  • کاهش قدرت بینایی کاهش قدرت حرکتی: همی پارزی و همی پلژی
  • افازی
  • اختلال در راه رفتن: اختلال در حفظ تعادل، عدم هماهتگی در حرکت
  • اختلالات شنوایی
  • اختلالات حسی: هیپراستزیا، پاراستزی، اگنوزی (عدم توانایی در تشخیص)، اپراکسی (عدم توانایی در به کاربردن اشیاء). آگرافی (عدم توانایی در نوشتن) و آسترگنوسیس
  • اختلال عملکرد اعصاب جمجمه ای

عوارض

  •  ادم مغزی
  • افزایش فشار داخل جمجمه
  • فشردگی مغز، اعصاب جمجمه ای و عروق مغزی
  • آسیبهای عصبی خفیف تا شدید
  • تغییرات هورمونی
  • هیدروسفالی
  • تغییر سطح هوشیاری
  • تغییر عملکرد تنفسی
  • فتق مغزی

عوارض خطرناک: افزایش فشار داخل مغز (ICP)، سردرد ناگهانی، تهوع، استفراغ، کاهش سطح هوشیاری و کاهش بینایی

تست های تشخیصی

  • هر یک از پروسیجرها، هدف، احساس طبیعی احتمالی و مراقبت های قبل و بعد از پروسیجر را شرح دهید.
  • گرافی جمجمه: نسبت به بیشتر تومورها حساس نیست.
  • CT اسکن مغز: برای تعیین محل تومور و تشخیص اندازه ی آن و برای بررسی

از نظر ادم مغز

  •  آنژیوگرافی مغز: بررسی عروق تومور و عروق اطراف تومور
  • MRI  برای تعیین اندازه و محل تومور و وضعیت عروقی تومور و ادم مغزی

 

  • بیوپسی مغز [1] : برای بررسی تومور از نظر بافتشناسی و تعیین درجه ی تومور اندازه گیری فشار داخل جمجمه

درمان

• درمان اختصاصی بسته به نوع بافت شناسی تومور، محل و میزان دسترسی به تومور و میزان حساسیت تومور به اشعه انجام می شود.

طبی

  • درمان
    • رادیوتراپی (پرتودرمانی)
    • شیمی درمانی
  • داروها
    • کورتیکواستروئیدها مثل دگزامتازون (دکادرون): برای کنترل ادم مغزی و کاهش فشار داخل جمجمه
    • دیورتیک های اسموتیک: برای کاهش ادم مغزی
    •  ضدتشنج ها مثل فنی توئین (دیلانتین): برای پیشگیری از تشنج
    •  H2 بلوکرها مثل سایمتیدین یا رانیتیدین: برای پیشگیری از زخمهای استرسی
    • آنتی اسیدها
    • مسکن ها: برای تسکین سردرد
    • ضد استفراغ ها: برای به حداقل رساندن تهوع و استفراغ
    • محدودیت مصرف مایعات: جهت پیشگیری از ادم مغزی

 

 

 

جراحی

  • برداشتن تومور از طریق جراحی (مبحث کرانیوتومی یا کرانیکتومی را ببینید.)
  • جراحی با استفاده از لیزر
  • میکروسرجری
  • شنت بطنی - دهلیزی یا بطنی - شکمی برای تخلیه مایع مغزی - نخاعی (CSF)

مراقبت در منزل

اطلاعات عمومی

  • آموزش های کتبی و شفاهی به بیمار و مراقبت دهنده بدهید و برای آنها نام و شماره تلفن پزشک یا پرستار را فراهم کنید تا در صورت بروز هرگونه سؤال تماس بگیرند.
  • توضیحات لازم را به بیمار در مورد نوع تومور مغزی، علل و عوامل مؤثر در ایجاد آن ارایه دهید.
  • آموزش بیمار انفرادی بوده و بستگی به محل، نوع تومور، بدخیمی آن و درمان های پیشنهادی دارد.

علایم هشدار دهنده

هشدار: در صورت تغییر در سطح هوشیاری، بیمار باید سریعاً به یک مرکز اورژانس رسانده شود.

  •  علایم و شکایاتی را که باید به پزشک و پرستار گزارش شود، مرور کنید.
    • حملات تشنج
    • تغییرات رفتاری و عصبی
    • تغییرات تنفسی
    • عفونت همراه با تب
    • خونریزی
    • زخم استرسی: نفخ شکم، درد، استفراغ، مدفوع قیری رنگ

آموزش های ویژده

  • با بیمار و خانواده اش در مورد ناتوانی ها و محدودیت هایی جشمی صحبت کنید.
  • به بیمار برای دستیابی به وسایل مناسب برای مراقبت از خود، نوتوانی، حرکت کردن، عملکردهای حسی مثل سمعک یا عینک کمک کنید.
  • به فرد مراقبت دهنده در شناخت موقعیت و اصلاح مخاطرات در خانه بیمار در صورتی که بیمار عوارض شدید دارد، کمک کنید.
  • به بیمار و مراقب او در مورد اقدامات لازم حین تشنج آموزش دهید.

داروها

  • هدف، مقدار، زمان و روش مصرف هر یک از داروهای تجویز شده و عوارض، جانبی را که باید به پزشک یا پرستار گزارش شود، توضیح دهید.
  • در مورد عوارضر شیمی درمانی و رادیوتراپی به بیمار توضیح دهید. اقداماتی را که بیمار می تواند برای کاهش این عوارض انجام دهد، به او اموزش دهید.

فعالیت

  • در مورد محدودیت هایی که در نتیجه تغییر عملکرد عصبی به بیمار تحمیل می شود، توضیح دهید.

رژیم غذایی

  • به بیمار توضیح دهید که رژیم باید منظم و براساس تجویز پزشک باشد.

 

 

 

روش های درمانی جایگزین

  • در مورد ترکیب این گونه درمان ها با برنامه ی اصلی درمان صحبت کرده و مطمئن شوید که این روشهایی درمانی مضر نبوده یا با داروهای تجویز شده تداخل ندارند.
  • یوگا، تکنیک های آرام سازی و بیوفیدبک به کاهش استرس کمک می کنند؛ طب سوزنی جهت کم کردن عوارض جانبی داروها و گیاهان دارویی مثل استرالاگوس و پنجه ی گربه باعث تحریک سیستم ایمنی می شود.

مراقبت از افراد مسن

بیمار مسن و مراقبین او باید بدانند که:

  • تغییرات مربوط به سن در متابولیسم، ممکن است منجر به عوارض جانبی بیشتر شیمی درمانی و پرتودرمانی شود.
  • سستی مربوط به پیری باعث میشود که فرد مسن تحمل کمتری نسبت به اسهال و استفراغ داشته باشد، بنابراین هرگونه علامتی از گیجی و دهیدراتاسیون باید به پزشک گزارش شود،
  • در افراد مسن به علت کاهش سطح تحمل و کاهش قدرت عضلانی، روند بهبودی گند خواهد بود.

مراقبت های روانی اجتماعی

  • بیمار را به بیان ترس ها و نگرانی هایش در مورد پیش آگهی بیماری، تغییر تصویر ذهنی و مرگ تشویق کنید
  •  با مراقبت دهنده در مورد حفظ استقلال بیمار و اجتناب از حمایت بیش از حد وی صحبتت کنید.
  • مراقب بیمار را برای استفاده از منابع جهت کمک به توسعه ی یک برنامه ی مراقبتی در منزل راهنمایی کنید
  • بیمار را به ادامه عملکردش (حرفه ای و اجتماعی) تا حد ممکن تشویق کنید تا از محرومیت حسی و انزوای اجتماعی بیمار اجتناب شود.
  • بیمار را تشویق کنید تا جهت انجام فعالیت هایش در صورت نیاز کمک بگیرد.

مراقبت های پیگیری

  • بر اهمیت ویزیت های منظم و پیگیر تأکید کنید و مطمئن شوید که بیمار نام و شماره تلفن های ضروری را دارد.

ارجاعات

  • بیمار را به مراکز کاردرمانی و فیزیوتراپی جهت شروع برنامه نوتوانی ارجاع دهید. در صورت لزوم بیمار را به یک گفتار درمان ارجاع دهید.
  • بیمار را برای مشاوره ی تغذیه ارجاع دهید تا تغذیه ی مناسب در طول شیمی درمانی و رادیوتراپی تأمین شود.
  • بیمار را به گروه های حمایتی ارجاع دهید.
  •  به بیمار و فرد مراقب دهنده برای یافتن منابع و تسهیلات پرستاری و سرویس های اجتماعی کمک کنید.
 

[1] . Stereotaxic biopsy

پرسش و پاسخ

همه چیز در مورد پگ

از قسمت پرسش و پاسخ زیر یا از طریق پیام رسان های موجود با شماره 09120059441 میتوانید سوالات خودرا مطرح کنین

سیمرغ طب حس خوب سلامتی برای همه                                    

نظرات کاربران
ارسال نظر
امتیاز بدهید
به اين صفحه امتیاز بدهید