قرار دادن کانتر سوپرابوبیک Ulrimary Catheter (Folley Spra public athmeter |
تعریف قرار دادن کاتتر داخل مثانه از طریق پیشابراه یا از طریق شکم (فوق عانه) به منظور تخلیه ی ادرار داخل یک کیسه ی تخلیه ای است.
انان یک انبسیون یا بی اختیاری ادراری کامل به دنبال جراحی پروستات و مثانه مثانه نوروژنیک انسداد پیشابراه (پروستات بزرگ شده، توده لگنی، کانسر پروستات و داروهای خاصه)
آموزش های قبیل از پروسیجر ه توضیحات پزشک در مورد پروسیجر و دلیل انجام آن را مرور کنید؛ بیمار را به پرسیدن
سؤال در مورد هرگونه ترس و اضطرابش تشویق کنید. مرور نحوه ی کاتترگذاری: نه روش پیشابراه: یک کاتتر یا لولهدی قابل انعطاف باریکا با یک بالن از طریق پیشابراه به داخل مثانه فرستاده می شود. هنگامی که وارد مثانه شد، بالن باد می شود تا از نشر خوردن و خارج شدن کاتتر جلوگیری شود و سپسر کاتتر به یک بگا تخلیه ای وصل می شود، کانتر برای جلوگیری از خم شدن و کشیده شدن با چسب به ران بیمار ثابت می شود. روش شکمی یا فوق عانه: پروسیجر ممکن است زیر بیهوشی عمومی یا تحت۸۰۰ که تندر لاباری از کتابدار تحوی با کمتر سموب ایوبیک»
بی حسی انجام شود. گرفتن رضایت نامه کتبی ضروری است. یک کاتتر ادراری مثانه از طریق پوست در حدود یک اینچ بالای سمفیز بوبیس گذاشته می شود، و این کاتتر به پوست شکم بخیه زده می شود.
مروری بر مراقبتهای قبل از پروسیجر به توضیح این که کاتتر باید با یک نوار به محل مطمئن بسته شود، به بیمار آموزش دهید که بگ تخلیه ای را پایین تر از سطح مثانه قرار دهد. توضیح دهید که پانسمان شکمی هر روز تعویض می شود. ناحیه یا بتادین تمیز شده و دوباره پانسمان می شود.
عوارض حجانبی به عفونت دستگاه ادراری
انسداد کانتر پیلونفریت اختلال و اشکال در ادرار کردن پس از برداشتن کاتتر عفونت در محل گذاشتن کاتتر فوق تعانه EE عوارض خطر تاک: عفونت مجاری ادراری، پیلونفریت
خقن مراقبت در منزل اطلاعات عمومی به آموزشهای کتبی و شفاهی به بیمار و مراقبت دهنده بدهید و برای آنها نام و شماره
تلفنهای پزشک و یا پرستار را فراهم کنید تا در صورت بروز هرگونه سؤال تماس بگیرند. ه دلایل زمینه ساز انجام این پروسیجر را توضیح دهید.
علایم هشسداردهنده
= هشدار: در صورت مشاهده علایم عفونت (درد کمر یا درد پهلو، تیرگی ادرار و بوی بد ادرار، ادرار خونی، تب، لرز، کاهش اشتها، ایجاد رسوب در ادرار، ناتوانی و کاهش انرژی)
باید سریعا به پزشک یا پرستار اطلاع داد.
• علایم و شکایاتی را که باید به پزشک و پرستار گزارش شود، مرور کنید. ٬۰ فقدان برونده ادراری بیشتر از ۴ ساعت (چک کردن از نظر پیچخوردگی)
تشت از اطراف محل کاتتر ن: درد، تورم و یا تندرنس در اطراف محل کاتتر
ت: ایجاد شکاف در کاتتر بیرون امدن کاتتر
آموزش های ویژه به توضیح دهید که کاتتر پیشابراه ممکن است در حالت اورژانسی برای دفع ادرار گذاشته
شود. ه بر اهمیت تلاش و تقلا نکردن برای خارج کردن کاتتر تأکید کنید. توضیح دهید که محل های ثابت کردن کاتتر باید یک در میان جابهجا شوند (داخل
________________
کاتسر اداری / کاتتر فولی با کاتتر سوپرایوبیب تا ۸۰۱
ران برای زنان و بالایی ران یا شکم برای مردان) و به طور مطمئن با چسبب محکم شود تا از کشیده شدن تصادفی آن پیشگیری شود. به بیماری که کاتتر فوق عانه دارد، آموزش دهید که کاتتر و محل استوما را با یک محلول بتادین (اگر بیمار به ید حساسیت ندارد) تمیز کند و بعد با گاز پانسمان کند. پوست ممکن است با آب شستشو شود و یا با اپلیکاتور با سر پنبهای و یا پراکسید هیدروژن تمیز شود. در مورد مراقیتهای روزانه از کاتتر فوق عانه توضیح دهید. . . C توضیح دهید که محل استوما، ممکن است با صابون بدون بو و آب شستشو
شود. ناحیه اطراف استوما باید از نظر قرمزی و ترشح بررسی شود و ناحیه با صابون و آب به صورت ملایم شسته و تمیز شود. اگر کاتتر به طور تصادفی خارج شد، به بیمار آموزش دهید که محل را با یک گاز مربع شکل ۴×۴ بپوشاند و سپس آن را با چسب محکم کند و به پزشک یا پرستار اطلاع دهد. O به بیمار بگویید که کاتتر فوق عانه در صورت لزوم به سطح شکم متصل خواهد
شد. به بیمار آموزش دهید که برونده ادراری را از نظر رنگ و مقدار ادرار بررسی کند و آن را ثبت نماید. به بیمار توضیح دهید که کاتتر باید به یک کیسه تخلیه ای متصل شود و ضمناً کیسه باید پایین تر از سطح مثانه باشد، تا از جریان برگشتی ادرار به مثانه جلوگیری کند. در مورد وضعیت های خوابیده و نشسته و ایستاده همراه با کیسه ی تخلیه ای به بیمار آموزش دهید. بیمار را آگاه کنید هنگامی که وی به پیادهروی میرود، کیسه تخلیه همراه او خواهد بود و یا کاتتر ممکن است به کیسهای که به پا وصل می شود، متصل شود. در مورد انواع کیسههای تخلیه ای توضیح دهید و در مورد محلی که می تواند وسایل را تهیه کند، به بیمار کمک کنید. ع کیسه متصل به پا معمولاً در طول روز استفاده می شود. لوله مستقیماً به کاتتر وصل می شود و کیسه اش در حدود ۵۰۰ میلی لیتر (نیم لیتر) گنجایش دارد. به بیمار توصیه کنید کیسه ای را انتخاب کند که وقتی پر شد، متورم و برآمده ثعاشد. کیسه متصل به پا توسط یک پارچه، بند چرمی، تسمه یا یک غلاف پارچهای به پا متصل می شود. نکته مهم این است که کیسه متصل به پا در زیر لباس مشخص نباشد. تسمه های لاستیکی به دلیل این که پوست را تحریک می کنند، نباید استفاده شوند. سرپوش یا دریچه ی تخلیه ای کیسه متصل به پا، باید در دسترس باشد و به راحتی باز شود.
کیسه تخلیه: C یک کیسه ی تخلیه ای بزرگتر در شب استفاده میشود که این کیسه در حدود
۱۵۰۰ میلی لیتر (یا ۱/۵ لیتر) گنجایش دارد، طول لولهای که به کیسه متصل می شود، باید در حدی باشد که اجازه حرکت به بیمار در تخت را بدهد.
1. Leg bag
________________
۸۰۲ کیتر گلداری ازکتر فوایی با کند. سوبان پورسک)
کیسه باید روی یک پایه در سطحی پایین تر از لوله ها و مثانه قرار گیرد. درپوش تخلیه کیسه باید در دسترس باشد و به راحتی باز شود. نحوه خالی کردن کیسه به بیمار نشان داده می شود. به بیمار گفته شود که کیسه باید هر ۸ ساعت و یا هنگامی که بیش از نیمی از آن پر شد، خالی شود. بیمار باید به خاطر داشته باشد که کیسههایی که به پا بسته می شونل، کوچکتر بوده و باید در فاصله زمانی کمتری تخلیه شوند. کیسه را بالای توالت نگه داشته، کلاسپ را باز کنید و کیسه را در داخل توالت
کلامپ مجدداً بسته شده و نوک لوله تخلیه با محلول بتادین ضدعفونی می شود. باید دقت کرد که نوک لوله تخلیه به دست فرد یا توالت یا ظرف برخورد نکند.
نحوه تعویض کیسه تخلیه ای را نشان دهید،
دستها را بشویید.
محل اتصال را با الکل تمیز کنید. انتهای کاتتر و لوله را در زمان جدا کردن و قبل از اتصال دوباره به سیستم درناژ با گاز تمیز محافظت کنید.
منبع
توضیح دهید که کیسه می تواند بعد از شستشو و ضدعفونی دقیق آن دوباره استفاده
داخل آن را ابتدا با آب و صابون و سپس با آب تمیز بشویید. کیسه را از آب و سرکه به نسبت ۴ به ۱ پر کنید. این محلول باید به مدت نیم ساعت داخل کیسه باشد.
کیسه را خالی کنید و اجازه دهید که خشک شود. کیسهها را در یک محل عاری از گرد و غبار قرار دهید تا زمانی که از آن استفاده شود.
نشود،
ن:
بر اهمیت مراقبتهای ناحیه پرینه تأکید کنید.
اطراف کاتتر پیشابراه را برای جلوگیری از ایجاد شدن پوسته های سخت و خشن شستشو دهید» ناحیه را با اب و حسابون بدون بو روزانه دو بار شسته و سپس ناحیه را به آرامی خشک کنید، شستشوی ناحیه رکتوم با آب و صابون، روزانه دو بار یا بعد از هر بار دفع مدقوع باید انجام شود.
ن.
داروها
به هدف، مقدار، زمان و روش مصرف هر یک از داروهای تجویز شده و عوارض جانبی
که باید به پزشک یا پرستار گزارش شود، توضیح دهید.
فعالیت
به بیمار را تشویق کنید با توجه به شغل، تفریحات و فعالیتهایش، در مورد توانایی ها و
محدودیتهای خود صحبت کند. توضیح دهید که دوش گرفتن یا حمام کردن باید بر طبق دستور پزشک انجام شود بستگی به علتی دارد که منجر به گذاشتن کاتتر شده است.
رژیم غذایی
به بیمار را در مورد استفاده از یک رژیم غذایی منظم یا رژیمی که توسط پزشک دستور
داده شده، آگاه کنید و به بیمار بگویید که رژیم تجویزی مطابق با وضعیت زمینهای
است. بر اهمیت نوشیدن روزانه ۱۰ تا ۱۵ لیوان مایعات یا آبمیوه تأکید کنید مگر در مواردی که منع مصرف یا محدودیت مصرف مایعات در نتیجه وضعیت زمینهای بیمار وجود داشته باشد.
آب الو به پیشگیری از عفونت دستگاه ادراری کمک می کند. برای بیمار توضیح دهید گه میزان مصرف کافئین و الکل باید به حداقل برسد.
مراقبت های پیگیری
• بر اهمیت ویزیتهای منظم و پیگیر تأکید کنید و مطمئن شوید که بیمار نام و شماره تلفن های ضرورگن را دارد.
ارجاعات
ه به بیمار جهت مراجعه به سرویس های مراقبت بهداشتی در منزل کمک کنید.
