بونیونکتومی Burlomitectomy
تعریف:ها پروسیجر جراحی تصحیح کننده هالوکس والگوس است. هنگامی که بیمار درد قابل توجه و اشکال در حرکت کردن داشته باشد، این پروسیجر انجام می شود. این جراحی شامل برداشتن بونیون با استفاده از قلم و اره مخصوصی است. بسته به وسعت درگیری مفصل و بافت های نرم اطراف آن، پروسیجرهای دیگری ممکن است به پروسیجر جراحتی اضافه شود. در صورتی که زاویه سر متاتارس بیش از ۱۳ درجه است، لازم است که استاننوان متاتارس قطع شده و یا در وضعیت درست خود قرار گیرد. علاوه بر این، این پروسیجرها روی طول مدت بهبودی و باز توانی تأثیر دارد.
- آرتروپلاستی، برداشتن قسمتی از استخوان و اصلاح راستای آن تا مفصل دوباره ساخته شود.
- استئوتومی، برش استخوان ها و بازسازی آن با استفاده از پین هایی که قسمتها را به طور مناسب در کنار هم نگه دارد.
- بازسازی دوباره بافت نرم قرار دادن انگشتان در وضعیت صحیح خود در جایی که بافت نرم و
تاندون ها و عضلات پا دچار کشیدگی یا انقباض شده اند.
- کاشت پروتز، برداشتن قسمتی از مفصل و جایگزینی آن با یک پروتز کاشتنی است.
اندیکاسیون ها
- دفرمیتی و درد شدید هالو گس و الگوس
آموزش های قبل از پروسیجر
- توضیحات پزشک در مورد پروسیجر و دلیل انجام آن را مرور نمایید، و بیمار را به پرسیدن سؤالاتش و بیان ترس و اضطرابش تشویق کنید.
مروری بر مراقبت های قبل از پیروسیجر
- توضیح دهید که پروسیجتر اغلب در مراکز سرپایی انجام می شود.
- در مورد آزمایشات قیل از عمل مثل آزمایش خون، عکسبرداری از قفسه ی سینه و الکتروکاردیوگرام صحبت کنید.
- در مورد امادگی های پوست توضیح دهید بیمار باید شب قبل از عمل دوش بگیرد و پوست را به وسیله ی صابونهای باکتریوسید شستشو دهد. پوست محل عمل باید شیو شود.
- به بیمار بگویید که باید از نیمه شب قبل از عمل، NPC باشد.
مروری بر مراقبت های بعد از پروسیجر
- لازم است پای مبتلا با یک گچ کوتاه پا، دمپایی گچی یا چکمه بونیون (بی حرکت - کننده ی انگشت بزرگ پا) بی حرکت باشد.
- توضیح دهید که بیمار نیاز به استراحت مطلق در تخت برای ۱۲ تا ۲۴ ساعت دارد و سپس با کمک چوب زیربغلی، بدون تحمل وزن روی پایی مبتلا و طبق دستور پزشک می تواند از تخت خارج شود.
- ضرورت بالا بردن اندام تحتانی با یگا بالش سفت برای کاهش ادم را توضیح دهید. توضیح دهید که جهت کاهش ورم کیسه های یخ روی محل جراحی برای مدت ۲۴ تا ۴۸ ساعت قرار داده خواهد شد.
- بیمار را آگاه کنید که علایم حیاتی و وضعیت عصبی عروقی هر ۱۵ دقیقه در ساعت اول کنترل خواهد شد، سپس به مرور تعداد دفعات کاهش خواهد یافت.
عوارض جانبی
- عود دوباره و محل اسکار وسیع
- عفونت
- ضعیف شدن مفاصله پا
- صدمات عصبی عروقی
- کم شدن دامنه حرکتی مفصل
- آسیب تاندون
عوارض خطرناک؛ آسیب عصبی - عروقی
مراقبت در منزل
اطلاعات عمومی
- آموزش های کتبی و شفاهی به بیمار و مراقبت دهنده بدهید و برای آنها نام و شماره تلفن پزشک یا پرستار را فراهم کنید تا در خصورت بروز هرگونه سؤال تماس بگیرند.
علایم هشدار دهنده
- علایم و شکایاتی را که باید به پزشک و پرستار گزارش شود، مرور کنید شامل:
- اختلالات عصبی عروقی عضو مبتلا: تغییر رنگ(رنگ پریدگی، سیانوز قرمزی)، سردی، پارستزی (کرختی و سوزن سوزن شدن)
- عفونت: افزایش قرمزی، تورم در محل برشی جراحی، خروج ترشحات چرکی از زخم، بوی بد از گچ یا پانسمان، تب، افزایش درد
آموزشی های ویژه
- در مورد اهمیت پوشیدن و تمسایل بی حرکت کننده (گچ یا چکمه ی بونیون) برای ۳ تا ۶ هفته بعد از جراحی توضیح دهید
- بیمار را در مورد مراقبت از گچ اندام تحتانی و یا سایر پانسمان های پا آموزش دهید (مراقبت از گچ را ببینید).
- به بیمار اموزش دهید که گچ و پانسمان را خشک و تمیز نگه دارد.
- توضیح دهید که پزشک جراح، اولین پانسمان را تعویض میکند.
- به بیمار توصیه کنید که بعد از برداشتن گچ و پانسمان از کفش های صاف و دارای سرانگشتان پهن و صندل استفاده کند.
- در مورد روش پوشیدن کفش مناسب توضیح داده و در این زمینه مثال بیاورید.
- به بیمار آموزش دهید تا هنگامی که درد و تورم وجود دارد، پا را بالا نگه دارد و اگر درد و تورم فروکش نکرد، باید به پزشک اطلاع دهد.
- توضیح دهید که اصطکاک و فشار کفش های سبک نیز می تواند باعث عود شود.
داروها
- هدف، مقدار، زمان و روش مصرف هر یک از داروهای تجویز شده و عوارض جانبی را که باید به پزشک یا پرستار گزارش شود، توضیح دهید.
فعالیت
- بیمار را از اهمیت محدودیت فعالیت ها و استراحت مکرر و بالا قرار دادن پا آگاه کنید
- در مورد اهمیت استفاده از چوب زیربغل بدون تحمل وزن روی پا طبق دستور پزشک، صحبت کنید.
- بیمار را به فیزیوتراپی ارجاع دهید.
- احتیاط های ایمنی هنگام استفاده از چوب زیربغلی را مرور کنید.
مراقبت از افراد مسن
- فرد مسن و خانواده او باید بدانند که:
- انتخاب نوع درمان بستگی به شیوه زندگی، سطح فعالیت و میزان تحرک بیمار دارد.
- در مورد اهمیت پوشیدن کفش با سایز مناسبی برای راه رفتن صحبت کنید. کفش باید دارای کفی لاستیکی بوده و در صورتی که استفاده از آن مشکل است، دارای بندهای چسبان باشد. بیمار را آموزش دهید که از کفش های سر یا پاشنه بلند استفاده نکند.
- به خانواده و مراقبین بیمار آموزش دهید که به دلیل کمبود تحمل و کاهش قدرت عضلانی در افراد مسن، روند بهبودی در آنها کند خواهد بود.
- جهت به دست آوردن تعادل و ورزش هایی تقویت عضلانی، بیمار را به فیزیوتراپ ارجاع دهید و در تهیه ی وسایلی مثل عصا، واکر و ویلچر به او کمک کنید.
مراقبت های پیگیری
- بر اهمیت ویزیتهای منظم و پیگیر تاکید کنید و مطمئن شوید که بیمار نام و شماره تلفن های ضروری را دارد.
