وسایل ثابت کننده یا فیکساتور Fixantor Devices
تعریف: از وسایل تثبیت کننده جهت بی حرکتی و ترمیم استخوان ها و مفاصل آسیب دیده و درمان وضعیتهای عضلانی - اسکلتی استفاده میشود.
ثابت کردن خارجی، یک پروسیجر جراحی است که جهت بی حرکت کردن و کاهش شکستگی های خارخسه دار و شکستگیهایی که با جوش خوردن و ترمیم همراه نیستنده استفاده می شود. فیکساتورهای خارجی برای حفظ و نگهداری استخوان ها در پروسیجرهای طویل کردن اندام مثل روش الیزاروف و در درمان سایر اختلالات عضلانی - اسکلتی مثل استئومیلیت استفاده میشود. سیمها و پینها داخل و میان استخوان گذاشته میشود و به یک چارچوب فلزی خارجی متصل می شود. فیکساتور ممکن است برای فک، بازو یا دندهها، لگن و انگشتان دست و پا استفاده شود. وسایل فیکساتور خارجی همچنین برای افزایش استفاده از مفاصل در هنگام بی حرکتی استخوان مورد استفاده هستند. بنابراین باعث ترخیص زودتر بیمار می شوند و باعث میشوند که استخوانهای شکسته در زمان حرکت بیمار ثابت بمانند. ثابت کردن داخلی، یک پروسیجر جراحی است که طی ان پینهای فلزی، میخ، پیچ، صفحه ها یا میله ها و سایر وسایل برای بی حرکتی یا ترمیم استخوان و مفاصل آسیب دیده کار گذاشته می شود. جاندازی باز و قرار دادن فیکساتور داخلی در اغلب استخوان ها به جز استخوانهای جمجمه و صورت انجام می شود. بیشترین استخوان هایی که با این روش فیکس می شوند، شامل بازو، ساق پا، ساعد، ران و ستون مهرهها هستند. فیکسانور داخلی بیشتر برای ترمیم استخوانهای شکسته مورد استفاده است. مشابه فیکساتور خارجی به بیمار اجازه ی حرکت را می دهد و موجب می شود که بیمار سریع تر از بیمارستان مرخص
شود. همچنین در این روش بیمار استقلالش را نسبتا زودتر به دست میاورد.
آموزش های قبل از پروسیجر
• توضیحات پزشک در مورد پروسیجر و دلایل انجام آن را مرور کنید. بیمار را برای پرسیدن سؤالاتش و بیان ترس و اضطرابش تشویق کنید. بر ضرورت تکمیل فرم رضایت نامه جهت جراحی و بیهوشی تأکید کنید.
مروری بر مراقبتهای قیل از پروسیجر
• مروری بر مراقبتهای قبل از پروسیجر فیکساسیون خارجی: پوست اندام مبتلا یا محل عمل با یک صابون باکتریو سید شستشو می شود.
نام X-Ray جهت تعیین محلی که باید ترمیم شود، انجام می شود. به آنتی بیوتیک پروفیلاکسی تجویز خواهد شد، مرور مراقبت های قبل از پروسیجر فیکساسیون داخلی: 8: پزشک ممکن است تراکشن پوستی یا استخوانی را قبل از عمل جراخی برای
کاهش اسپاسم عفسلانی تجویز کند. آزمایشات روتین انجام خواهد شد: شمارش کامل گلبولها (CBC)، تجزیه ادرار، عکسبرداری قفسه ی سینه، الکتروکاردیوگرافی (EKG)، گرافی جهت تعیین محل جراحی برفراری مسیر داخل وریدی و دادن مایعات داخل وریدی شروع میشود. پوست با یک صابون باکتریوسید شستشو می شود. بیمار باید از نیعه شعیب، قبل از عملی NPO باشد، یک کاتتر ادراری ممکن است قبل از عمل برای بیمار گذاشته شود. کراسی مچ و تعیین گروه خون جهت ترانسفیوژن خون ممکن است دستور داده شود.
مروری بر مراقبتهای بعد از پروسیجر
• مرور مراقبته های بعد از پروسیجر خارجی : ت) بیمار برای ۲ تا ۳ روز در بیمارستان بستری خواهد بود. از مراقبتهای روتین بعد از عمل انجام خواهد شد: وضعیت عصبی - عروقی و نبض های محیطی مرتبا چک می شود. کیسه ی یخ در محل انسزیون گذاشسته میشود. اندام توسط بالش بالا برده میشود (توسط یک بند، به گردن آویزان شوند) و اندام فوقانی در یک اسلینگ گذاشته می شود. در مورد اندام تحتانی استفاده از چوب زیربغلی بدون تحمل وزن را آموزش دهید. در مورد این که مهرههای فیکساتور پیچانده شده تا سفت شود. توضیح دهید. بر اهمیت انجام تمرینات حرکتی عضله چهارسر ران و همچنین انقیاض عضلات گلوتئالی، بر طبق محل شکستگی تاکید کنید. توضیح دهید که فیکساتور سبب ایجاد درد خفیفی می شود و اجازه ی راه افتادن هر چه زودتر را به بیمار می دهد. به بیمار در مورد استفاده از وسایل کمکی جهت راه رفتن مثل چوب زیربفل، عصا و واکر اموزش دهید. (٪ بیمار را در مورد لزوم چک کردن وضعیت عطسبی - عروقی اندامهای درگیر از نظر رنگ، حس، حرکت، نبضش های محیطی و درجه حرارت آگاه کنید.
بر اهمیت بالا قرار دادن اندام جهت کاهش تورم تاکید کنید.
ه به بیمار در مورد ضرورت چرخاندن مهرهها هر ۶ ساعت در صورت دستور پزشک،
آموزش دهید. به بیمار جهت مراقبت از پین ها (شامل تمیز کردن اطراف بین ها با پراکسید هیدروژن و شستشویی انها با نرمال سالین و سپس خشک کردن پینها و نیز استفاده از مواد ضدباکتری در اطراف پین ها) آموزش دهید. مروری بر مراقبتهای بعد از پروسیجر ثابت کردن داخلی: بسته به نوع جراحی، طول مذرات بستری در بیمارستان متفاوت است.
و مراقبت های بعد از پروسیجر انجام خواهد شد. نام علایم حیاتی، وضعیت عصبی - عروقی و نبض های محیطی در ساعت اول به طور مکرر چک خواهد شل و سپسر تعداد دفعات به تدریج کاهش مییابد. زخم جراحتی و پانسمان باید کنترل شود. به بیمار گقته شود که ممکن است در نهایی برای تخلیه ترشحات داخل زخم قرار داده شود. به بیمار برای استفاده صحیح از عصا، چوب زیربغل و واکر با مقدار دستور داده شده جهت تحمل وزن آموزش داده خواهد شد. علایم و نشانههای اختلال عصبی - عروقی مثل تغییر رنگ(رنگپریده، سیانوز و قرمز)، سردی، تأخیر در پرشدگی مویرگی، پارستزی، کرختی و سوزن سوزن شدن و عدم توانایی در حرکت نواحی دیستال در اندام های درگیر را مرور کنید.
جا تمرینات دامنه ی حرکتی مفاصل غیرمبتلا به بیمار آموزش داده خواهد شد،
عوارض جانبی به ثابت کردن خارجی
عفونت تأخیر در بهبودی امبولی چربی سندرم کومپارتمان ترومبوز ورید عمقی DVH آسیب اعصاب و عضلات جوش نخوردن نیز شکستگی دوباره بعد از خارج کردن پین ثابت کردن داخلی خونریزی شعفونت پنومونی عدم جاندازی یا دررفتگی ترومبوفلبیت جوش نخوردن شکستگی دوباره Et عوارض خطرناک: آسیب عصب یا شریان
فقه مراقبت در منزل اطلاعات عمومی
• آموزش های کتبی و شفاهی به بیمار و مراقبت دهنده بدهید و برای آنها نام و شماره تلفن پزشک یا پر ستار را فراهم کنید تا در صورت بروز هرگونه سؤال تماس بگیرند.
به نوع خاص وسیله ی دستور داده شده و مراقبت های مخصوص آن را مرور کنید.
علایم هشداردهنده - هشحدار به بیمار در مورد گزارش فوری هرگونه علایمی از آسیب عباسب به پزشک
یا پرستاز هشدار دهید.
به علایم و شکایاتی را که باید به پزشک و پرستار گزارش شود. مرور کنید.
احساس سرما
قرمزی
تورم
خروج ترشحات چرکی از محل پین
؛ حرکت پین: به پوست محل پین از نظر غلایم عفونت یا حرکت پین توجه شود. اختلال عصبی - عروقی: رنگپریدگی، سیانوز، سردی، سوزن سوزن شدن و یا کرختی
علایم و شکایت هایی که بیمار بعد از جراحی فیکساسیون داخلی باید در صورت بروز
به پزشک و یا پرستار اطلاع دهد را مرور کنید.
عفونت: قرمزی مداوم تورم، افزایش یافتن درد، ترشج از زخم گرمی موضعی بویه
بد از گچ، احساس سوزش از داخل گج و ترشح از گیج و تب
اختلال عصبی - عروقی: رنگ پریدگی، سیانوز، سردی، سوزن سوزن شدن و کرختی
افوزشهای ویژه به فیکساتور خارجی راهنمایی و اموزش بیمار در مورد نحوه ی مراقبت از پینها و فیکساتور: تعییز کردن فیکساتور با آب استریل و همچنین پوشاندن نوک پین با چوبپنبه یا پلاستیک جهت جلوگیری از آسیب نه به بیمار و اعضای خانواده آموزش دهید که داربست خارجی فیکساتور را روزانه
چک کرده و در خصورت شل شدن پیچ ها و یا کلامپها به پزشک اطلاع دهند.
* فیکساتور داخلی می توضیح دهید که وجود فیکساتور داخلی یک حالت خطرزا برای شکستگی دوباره است و اقدامات پیشگیرانه را دوباره مرور کنید، شامل: رعایت احتیاط و ایمنی در حرکت و راه رفتن همراه با چوب زیربغلی، عدم تحمل وزن تا زمانی که توسط پزشکا دستور داده شده است. بیمار را آگاه کنید که بعضی از میخ ها، میله ها و صفحه های (پلیتهای) بزرگ ممکن است ظرف مدت یک سال برداشته شود.
داروها
ه هدف، مقدار زمان و روش مصرف هر یکی از داروهای تجویز شده و عوارض جانبی را که باید به پزشک یا پر ستار گزارش شود، توضیح دهید.
فعالیت
به بیمار برای برنامه ریزی دوره های متناوب استراحت توضیح دهید. به بیمار توصیه کنید که از اندام های غیرمبتلا تا حد امکان استفاده کند. آموزش های خاصی را برای بیماری که دارای ثابت کننده خارجی است، مرور کنید:
بر اهمیت افزایش تدریجی حرکات و تحمل وزن تاکید کنید، زیرا سبب میشود که حساسیت کاهش یافته و همچنین به عضلات فرصت کافی جهت به دست آوردن قدرت و توانایی را می دهد. به بیمار توصیه کنید که از فیکساتور خارجی خود به عنوان دستگیره استفاده نکند، بلکه برای حمایت از یک بالش یا یک اسلینگ جهت جلوگیری از فشار زیاد به پینها استفاده کند، توصیه به بیمار برای بالا نگه داشتن اندام هنگامی که نشسته یا خوابیده است. بر اهمیت عدم تغییر و دستکاری و تنظیم کردن میله و پینهای فیکساتور تأکید
توضیح دهید که بیمار مجاز به دوش گرفتن است، ولی از شنا باید اجتناب شود زیرا کلر و نمک سبب زنگ زدن فلز میشود.
رژیم غذایی
اهمیت استفاده از یک رژیم غذایی متعادل و نوشیدن مقدار فراوان مایعات برای بهبود گردش خون و ترمیم سریع تر را توضیح دهید.
مراقبت از افراد مسن
به خانواده و مراقبین فرد مسن توضیح دهید که روند بهبودی در این افراد به علت فقدان تحمل و کاهش قدرت عضلانی کند خواهد بود. محیط خانه را از نظر امنیت جهت جلوگیری از سقوط بررسی کنید، مطمئن شوید که بیمار و همسر و مراقبین وی، آموزش هایی لازم در مورد مراقبت از فیکساتور را فرا گرفتهاند، آگاه باشید که کاهش حرکت به همراه تغییرات مربوط به سن مثل تغییرات بینایی و کاهش حس در دستها و پاها باعث افزایش ریسک افتادن و اسیب در افراد مسن شی شود. توانایی بیمار دارای فیکساتور خارجی را جهت انجام فعالیتهای روزانه زندگی خود مثل حمام گرفتن و غذا خوردن بررسی کنید،
مراقیت های روانی - اجتماعی
در مورد تغییر در تصویر ذهنی از خود با بیمار بحث کنید. در مورد بیمارانی که دارای فیکساتور خارجی هستند، وسایل به نظر زشت و بیگانه می آیند، بنابراین مطمئن شوید که ناراحتی مربوط به این ابزار و وسایل در بیمار رو به کاهش است. تا هنگامی که بیمار با فیکساتور خارجی خود و محدودیتهای مربوط به آن سازگار شود، از بیمار و خانواده او حمایت کنید. در زمانی که اندامهای فوقانی بیمار درگیر هستند، او را جهت تأمین کمک کافی در انجام فعالیت های روزانه زندگی، به سرویس های اجتماعی ارجاع دهید.
مراقبت های روانی - اجتماعی
بر اهمیت معاینات منظم جهت اطمینان از عملکرد کامل وسیله و حفظ بی حرکتی کافی برای شکستگی (در فیکساتور خارجی) تأکید کنید. با پزشک در مورد فیزیوتراپی و مدت زمان آن تا بهبودی کامل (فیکساتور داخلی) مشورت کنید. بر اهمیت ویزیتهای منظم و پیگیر تأکید کنید و مطمئن شوید که بیمار نام و شماره تلفن های ضروری را دارد.
