Sprains and Strains
تعریف: پیچ خوردگی و کشیدگی، یعنی صدمات عضله و لیگامان، پیچخوردگی و کشیدگی از لحاظ شدت و بافتهای مبتلا متفاوت میباشند، ولی اغلب درمانهای مشابه دارند. پیچخوردگی معمولا پارگی در عضله و گاهی اوقات در لیگامان یا تاندون می باشد که ممکن است همراه با پارگی نسبی و یا کامل فیبرها از محل اتصال آنها باشد. کشیدگی در اثر کشش بیش از حد حاد یا مزمن یا استفاده بیش از حد به وجود می آید که ممکن است عضلات را درگیر کند، ولی معمولاً تاندون ها و لیگامانها مبتلا می شوند. کشیدگی و پارگی ناشی از این صدمات منجر به خونریزی داخل بافتی شده که باعث ایجاد واکنش التهابی می شود. هر دو عارضه کشیدگی و پیچخوردگی براساس شدت آنها طبقه بندی
می شنونل
علایم و شکایات
• کشیدگی درجه ی ۱: کشش بیش از حد
درد خفیفا ادم با مقداری کبودشدگی (خونریزی داخل بافت) اسپاسم عضلانی حساسیت در لمس از دست دادن مختصر عملکرد و توانایی پیچخوردگی درجه ی ۱: پارگی نسبی فیبرهای لیگامان
دارد خفیف ادم مختصر حساسیت موضعی در لمس بدون ناپایداری مفصل تغییر مختصر عملکرد برای مدت زمان کوتاه کشیدگی درجه ی ۲: پارگی یا گسیختگی برخی از فیبرهای عضلانی C درد و ادم زیاد
قرمزی خونریزی تغییر در عملکرد گرمی موضعی پیچخوردگی درجه ی ۲: پارگی ناقص لیگامان
________________
ادم متوسط ۸۰٪ درد و حساسیت در لمس موضعی برج ناپایداری متوسط مفعسل ب: ناتوانی برای انجام فعالیتهای معمول کشیدگی درجه ی ۳: گسیختگی کامل فیبرهای عضلانی، همراه با پارگی احتمالی فاشیا
درد شدید
اسپاسم عضلانی
ث: ادام واضح را اکیموز قابل توجه، همراه با تشکیل هماتوم تا حساسیت قابل توجه در لمس زن از دست دادن عملکرد پیچخوردگی در جهای ۳: پارگی کامل لیگامان یا ناندون
و درد شدید به تا ادم: حداقل ادام تا ادم واضح در ناپایداری مفصل ب: از دست دادن عملکرد
عوارض
ناتوانی مزمن مفصلی اختلال عملکرد عصبی - عروقی اندام ارتریت پس از ضربه
نکروز آواسکولار استخوان با دور شدن عضو از بدن
H عیار قول خطرناک = آسیب عصبی - عروقی
تستهای تشخی به هر یک از پروسیجرها، هدف، احساس طبیعی احتمالی و مراقبت های قبل و بعد از
پروسیجر را شرح دهید. تا رادیوگرافیای: برای ارزیابی شدت صدمه نی، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی : به منظور تایید وسعت اسیبی یا گسیختگی
لیگامان آرتروگرام: به منظور شناسایی پارگی یا ستی لیگامان
درمانهای طیی
• درمان زم RAM TE : ل= Rest (استراحت : به ناحیه ی تسدامه دیده اجازهی استراحت بدهید، مدت
زمان استراحت دادن به ناحیه ی صدمه دیده به شدت آسیب بستگی دارد. نIce L (یخ : به منظور کاهش تورم و کبودشدگی، از کیسمه های یخ بر روک
________________
۶۴۸ پیج خورنگ و کشسیلگی
ناحیه ی عمبتلا استفاده کنید. CDmpression (فشار): از باند اژهای الاستیک به منظور پیچیدن ناحیه صدمه دیده و نیز گچ یا اسپلینت برای کشیدگی و پیچخوردگیهای شدید استفاده کنید؛ باند باید به طور محکم دور ناحیه صدمه دیده پیچیده شود، ولی فشار باند نباید آنقدر باشد که باعث کاهش جریان خون شود. Elevation (بالا قرار دادن): قرار دادن عظسو صدمه دیده بالاتر از قلب، برای کم کردن تورم (پا بالاتر از زانو و دست بالاتر از آرنج). انجام ورزشهای دامنه ی حرکتی و تقویت کننده ی عضلات پس از یک دوره ی مناسب بی حرکتی (چندین روز تا ۳ هفته). استفاده از گرما یعد از ۳۸ - ۲۴ ساعت به مدت ۳۰-۱۵ دقیقه ۴ بار در روز جهت رفع اسپاسم عضله و تقویت واز ودیلاتاسیون و ترمیم هم از آتل جهت جلوگیری از آسیب مجدد استفاده می شود.
به داروها هم تسکین دهنده های درد
داروهای ضدالتهاب
جراحی جراحی برای کشیدگی ها و پیچخوردگی های درجه ۳ اندیکاسیون دارد. جاندازی باز همراه با ترمیم پارگی بافت: به منظور بازگرداندن عملکرد کامل مفصل اتصال مجدد تاندون و لیگامان و یا برداشتن آنها: در صورت شدید بودن آسیب آرتروسکوپی: به منظور تشخیص تروما و یا وضعیتهای پاتولوژیک داخل مفصلی همزمان
انتقا مراقبت در منزل اطلاعات عمومی
• آموزش های کتبی و شفاهی به بیمار و مراقبت دهنده بدهید و برای آنها نام و شماره تلفن های پزشک و یا پرستار را فراهم کنید تا در صورت بروز هرگونه سؤال تماس بگیرند.
ه در مورد ماهیت و وسعت صدمه (درجه ۱، ۲، ۳) توضیح دهید.
علایم هشداردهنده ** هشدار: علایم و شکایات اختلال عصبی عروقی ناشی از سفتی گچ یا پانسمان را مرور کنید و توضیح دهید که در صورت بروز این علایم و شکایات، باید آنها را به پزشک و یا پرستار گزارش کرد.
رنگ پوست: قرمز، آبی، ارغوانی درجه حرارت: بافتهای صدمه دیده مقداری خنکتر از بافت های اطراف میباشد؛ پوست گرم یا داغ تورم: ناحیه صدمه دیده متورم خواهد شد، ولی بوست اطراف آن نباید کشیده و سفت باشد.
افزایش ناگهانی درد
ناتوانی برای خم کردن انگشتان دست یا پا
________________
بیج خورندگی و کشیدگی ۶۴۹
کرختی و بیحسی و سوزن سوزن شدن انگشتان دست یا پا کاهش پرشدگی مجدد مویرگی: هنگامی که به ناخن انگشتان دست یا پای عضو صدمه دیده فشار وارد کنید، بیش از ۴ ثانیه طول میکشد تا دوباره به رنگ صورتی برگردد.
آموزش های ویژه
به بیمار در مورد وسایل کمک حرکتی لازم (به عنوان مثال: چوب زیربغل و عصا) آموزش دهید. روش صحیح استفاده از بانداز Ace را به بیمار آموزش دهید: به منظور کمک به انقباض وریدی و برگشت وریدی، باید بانداژ را از دیستال عضو به طرف پروگسیمال به دور اندام پیچید. به بیمار توصیه کنید در صورتی که متوجه علایم اختلال عصبی عروفی شد، بانداژ را باز کند. به بیمار آموزش دهید تا برای کاهش خونریزی و ادم، به مدت ۲۴ تا ۷۲ ساعت یا بیشتر (بر اساس شدت صدمه ی وارده) بر روی ناحیه ی صدمه دیده از کیسههای یخ استفاده کند. در مورد اثرات استفاده متناوب از کمپرس سرد و گرم برای بیمار توضیح دهید. به بیمار بگویید برای جلوگیری از اسیب بافته کیسه ی یخ را با یک پارچه ی خشک بپوشاند.
داروها
هدف، مقدار، زمان و روش مصرف هر یک از داروهای تجویز شده و عوارض جانبی را که باید به پزشک یا پرستار گزارش شود، توضیح دهید.
فعالیت
بر اساس شدت آسیب، به بیمار توضیح دهید که تا چه مدت دچار اختلال در حرکت خواهد بود: ۲۴ تا ۷۲ ساعت برای پیچخوردگی و کشیدگی درجه ۱ و ۱۰ روز تا ۳ هفته یا بیشتر برای صدمات درجه ۲ و ۳. بر اهمیت تداوم استراحت و بی حرکتی عضو مبتلا، برای مدت زمان تجویز شده، تأکید کنید. توضیح دهید در صورتی که بیمار با وجود تورم و خونریزی به فعالیتهای خود ادامه دهد، ممکن است باعث آسیب بیشتر شود و ترمیم و بهبودی را به تأخیر بیندازد. نیاز به بالا قرار دادن عضو صدمه دیده را شرح دهید. به بیمار آموزش دهید تا عضو صدمه دیده را خیلی بالا قرار ندهد، چرا که این کار می تواند باعث کاهش جریان خون شود و در نتیجه تورم را افزایش دهد. در صورتی که توسط پزشک تجویز شده است، براساس شدت آسیب وارده، ورزش های فعال دامنه حرکتی و باز توانی را به بیمار آموزش دهید.
مراقبت از افراد مسن
به خانواده و مراقبین بیمار توضیح دهید که روند بهبودی برای افراد مسن به علت فقدان تحمل و کاهش قدرت عضلانی، کند خواهد بود. بیمار را به حرکت تشویق کنید؛ به بیمار و خانواده ی او کمک کنید تا جهت تحرک بیمار از وسایل حرکتی مناسب مثل عصا و واکر استفاده کنند.۶۵۰ استروئیل درمانی (کورتیکواسترونیل درمانی)
مراقبت های روانی - اجتماعی جهت کاهش اضطراب بیمار، سطح نگرانی او در ارتباط با بی حرکتی بررسی کنید. در رابطه با نگرانی و اضطراب مربوط به تغییرات واقعی در زمینه ی کار و فعالیتهای ورزشی در اینده صحبت کنید.
بیمار را به ازسرگیری دوباره فعالیتهای روزانه زندگی و فعالیتهای معمول تشویق
کنید. بیمار را به یک فیزیوتراپ جهت تعلیم اقدامات پیشگیرانه در ارتباط با شغل و ورزش ارجاع دهید،
مراقبت پیگیری
• بر اهمیت ویزیتهای منظم و پیگیر تأکید کنید و مطمئن شوید که بیمار نام و شماره تلفن های ضروری را دارد.
